రోజు: జూన్ 5, 2017

ఒకసారి, మా ఆయన చిన్నతనంలో, వాళ్ళ నాన్నగారికి

చుట్టాన్ననుకుంటూ ఒకాయన ఇంటికి భోజనానికి  వచ్చేడు,

అతను తొడుక్కున్న బట్ట వెలిసిపోయి, అతనికంటే పాలిపోయి ఉంది.

అతను చూడడానికి గంభీరంగా ఉన్నా, దయాళువుగానే కనిపించాడు;

గాయకుడు సెన్ లాక్ పేరుగలిగిన అతని నవ్వూ, అచ్చం అతనిలానే ఉంది.

అతను బాగా మొగమాటపడుతూ, మర్యాదగా, నవ్వుతూ మాటాడేడు;

“హేమంతం అడుగుపెట్టినదగ్గరనుండీ నేను ఆ అడవిలోనే ఉంటున్నాను,

నాలుగునెలలై ఉంటుంది; మీరన్నది నిజం, చాలారోజులయింది.”

గతంలో అతని దాయాదుల్ని ఇరవైమంది దాకా హతమార్చేడు,

ఏదో వారసత్వం తగువుల్లో, చాలా దారుణమైన పని ఏ రకంగా చూసినా.

అతనికి అది తన విద్యుక్తధర్మంలా తోచింది. చివరకి ఎలాగైతేనేం

అతని ప్రత్యర్థులు అతన్ని అడవిలోని సెలయేటిలో పట్టుకున్నారు.

తెల్లగా అతని తలక్రింద మెరుస్తున్న ఆ సెలయేటి నీరు

అతని మరణంతో, క్రమక్రమంగా ఎరుపురంగు సంతరించుకుంది.

.

ఎలినార్ వైలీ

(September 7, 1885 – December 16, 1928)

అమెరికను కవయిత్రి

.

.

Blood Feud

Once, when my husband was a child, there came

To his father’s table, one who called him kin,

In sun-bleached corduroys paler than his skin.

His look was grave and kind; he bore the name

Of the dead singer of Senlac, and his smile.

Shyly and courteously he smiled and spoke;

“I’ve been in the laurel since the winter broke;

Four months, I reckon; yes, sir, quite a while.”

He’d killed a score of foemen in the past,

In some blood feud, a dark and monstrous thing;

To him it seemed his duty. At the last

His enemies found him by a forest spring,

Which, as he died, lay bright beneath his head,

A silver shield that slowly turned to red.

Elinor Wylie

(September 7, 1885 – December 16, 1928)

American Poet 

Poem Courtesy:

http://www.poemtree.com/poems/BloodFued.htm