ఒకసారి, మా ఆయన చిన్నతనంలో, వాళ్ళ నాన్నగారికి
చుట్టాన్ననుకుంటూ ఒకాయన ఇంటికి భోజనానికి వచ్చేడు,
అతను తొడుక్కున్న బట్ట వెలిసిపోయి, అతనికంటే పాలిపోయి ఉంది.
అతను చూడడానికి గంభీరంగా ఉన్నా, దయాళువుగానే కనిపించాడు;
గాయకుడు సెన్ లాక్ పేరుగలిగిన అతని నవ్వూ, అచ్చం అతనిలానే ఉంది.
అతను బాగా మొగమాటపడుతూ, మర్యాదగా, నవ్వుతూ మాటాడేడు;
“హేమంతం అడుగుపెట్టినదగ్గరనుండీ నేను ఆ అడవిలోనే ఉంటున్నాను,
నాలుగునెలలై ఉంటుంది; మీరన్నది నిజం, చాలారోజులయింది.”
గతంలో అతని దాయాదుల్ని ఇరవైమంది దాకా హతమార్చేడు,
ఏదో వారసత్వం తగువుల్లో, చాలా దారుణమైన పని ఏ రకంగా చూసినా.
అతనికి అది తన విద్యుక్తధర్మంలా తోచింది. చివరకి ఎలాగైతేనేం
అతని ప్రత్యర్థులు అతన్ని అడవిలోని సెలయేటిలో పట్టుకున్నారు.
తెల్లగా అతని తలక్రింద మెరుస్తున్న ఆ సెలయేటి నీరు
అతని మరణంతో, క్రమక్రమంగా ఎరుపురంగు సంతరించుకుంది.
.
ఎలినార్ వైలీ
(September 7, 1885 – December 16, 1928)
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
Blood Feud
Once, when my husband was a child, there came
To his father’s table, one who called him kin,
In sun-bleached corduroys paler than his skin.
His look was grave and kind; he bore the name
Of the dead singer of Senlac, and his smile.
Shyly and courteously he smiled and spoke;
“I’ve been in the laurel since the winter broke;
Four months, I reckon; yes, sir, quite a while.”
He’d killed a score of foemen in the past,
In some blood feud, a dark and monstrous thing;
To him it seemed his duty. At the last
His enemies found him by a forest spring,
Which, as he died, lay bright beneath his head,
A silver shield that slowly turned to red.
Elinor Wylie
(September 7, 1885 – December 16, 1928)
American Poet
Poem Courtesy:
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
మెచ్చుకోండి వస్తూంది…
