కొత్త జీవితం… ఆస్కార్ వైల్డ్ ఐరిష్ కవి

ఏ వేటా లభించని సముద్రం అంచున అలా నిరీక్షిస్తూ నిలబడ్డాను
నా ముఖాన్నీ, జుట్టునీ నురుగుతో కెరటాలు తడి ముద్ద చేసేదాకా.
గతించిన రోజు ఎర్రని చితిమంటలు సుదీర్ఘంగా
పశ్చిమాకాశాన మండుతున్నాయి; గాలి బావురుమని ఊళలేస్తోంది;
అరుచుకుంటూ సీ గల్స్ నేలవైపు పరిగెత్తుతున్నాయి;
“అయ్యో! నా జీవితమంతా బాధలమయమేగదా!
నిత్యం ప్రసవవేదన పడే ఈ చవిటి నేలల్లో
పళ్ళూ, బంగారు ధాన్యాన్నీ ఎవరు పండించగలరు?”
అని వగచేను. నా వలలు తెగి, పురితగ్గి, నోరు వెళ్ళబెడుతున్నాయి.
అయినప్పటికీ చివరిసారిగా విసిరేను సముద్రంలోకి
చివరికి ఎమవుతుందోనని ఎదురు చూస్తూ.
వావ్ ! పరమాద్భుతమైన వెలుగులు!
ధవళ కాంతులతో ఆకాశానికి బాలుడు ఎగబ్రాకుతున్నాడు.
ఆ ఆనందంలో వేదనామయమైన గతాన్ని మరిచిపోయాను .
.

ఆస్కార్ వైల్డ్

16 October 1854 – 30 November 1900

ఐరిష్ కవి

.

.

Vita Nuova

.

I stood by the unvintageable sea

Till the wet waves drenched face and hair with spray,

The long red fires of the dying day

Burned in the west; the wind piped drearily;

And to the land the clamorous gulls did flee:

‘Alas!’ I cried, ‘my life is full of pain,

And who can garner fruit or golden grain,

From these waste fields which travail ceaselessly!’

My nets gaped wide with many a break and flaw

Nathless I threw them as my final cast

Into the sea, and waited for the end.

When lo! a sudden glory! and I saw

The argent splendour of white limbs ascend,

And in that joy forgot my tortured past.

.

Oscar Wilde

16 October 1854 – 30 November 1900

Irish Poet, Playwright, Novelist

Poem Courtesy:

https://www.poemhunter.com/poem/vita-nuova/