ఒకటే వాన, అర్థరాత్రి కురుస్తున్న వాన, ఈ పాకమీద
కుండపోతగా కురుస్తున్న వాన; నాకు మళ్ళీ
దగ్గరలోనే చనిపోతానేమోనని అనిపిస్తోంది, బహుశా
నేను మరోసారి వాన చప్పుడు వినలేకపోవచ్చు,
నేను ఒంటరిగా పుట్టినప్పటికంటే నిష్కల్మషంగా
నన్ను శుభ్రపరచినందుకు దానికి ఉచితరీతిలో
కృతజ్ఞతలు చెప్పుకోలేకపోవచ్చు. అద్భుతమైన ఈ వాన
తమమీద కురిసే విగతజీవులు ఎంతధన్యులో!
కానీ ఇప్పుడు నేను ఒకప్పుడు ప్రేమించినవారితో సహా
ఎవరూ ఈ రాత్రి మరణించకూడదనీ, ఒంటరిగా
వానపడటం వింటూ గాని, బాధతో గాని
ఎండిపోయిన చెట్లమధ్య ప్రవహించే నీరులా,
ఇంకా మేలుకోకూడదనీ, నిస్సహాయంగా సజీవులమధ్యగాని,
నిర్జీవుల మధ్యగాని ఉండకూడదని ప్రార్థిస్తున్నాను.
ఇక్కడ నిశ్చలంగా, శిధిలమై, బిర్రబిగిసిన కట్టెలు చాలా ఉన్నాయి.
ప్రేమ ఎరుగని నాలాగే, ఈ అదుపులేని వాన, అన్ని ప్రేమలనీ
తుడిచిపెట్టేసింది… ఒక్క మృత్యువుమీద ప్రేమతప్ప.
పరిపూర్ణమైన దానిని మనం ప్రేమించవలసీ మనం ప్రేమించ
లేమంటే, తుఫాను హెచ్చరిస్తోంది, నా నమ్మకం వమ్మవుతుందని.

.

ఎడ్వర్డ్ థామస్,
(3 March 1878 – 9 April 1917)
ఇంగ్లీషు కవి
( మొదటి ప్రపంచయుద్ధంలో పాల్గొన్న బ్రిటిషు సైనికుడూ కవీ ఐన ఎడ్వర్డ్ థామస్ యుద్ధం నిష్ప్రయోజనమని చెబుతూ 1916 లో యుద్ధభూమిలో వ్రాసిన కవిత. అతను భయపడినట్టుగానే, ఈ కవిత రాసిన ఏడాదిలోనే, Battle of Arras లో ఎడ్వర్డ్ చనిపోతాడు. )

.

Rain

.

Rain, midnight rain, nothing but the wild rain

On this bleak hut, and solitude, and me

Remembering again that I shall die

And neither hear the rain nor give it thanks

For washing me cleaner than I have been

Since I was born into solitude.

Blessed are the dead that the rain rains upon:

But here I pray that none whom once I loved

Is dying tonight or lying still awake

Solitary, listening to the rain,

Either in pain or thus in sympathy

Helpless among the living and the dead,

Like a cold water among broken reeds,

Myriads of broken reeds all still and stiff,

Like me who have no love which this wild rain

Has not dissolved except the love of death,

If love it be towards what is perfect and

Cannot, the tempest tells me, disappoint.

.

Edward Thomas

(3 March 1878 – 9 April 1917)

British Soldier, poet, essayist and novelist

Poem Courtesy: https://www.poetryfoundation.org/poems-and-poets/poems/detail/52315

Edward Thomas’s autobiographical poem ‘Rain’ was written in 1916, while Thomas, as soldier, was fighting in the trenches during the First World War.  He was training in the English countryside at the time of writing the poem and was  visualising his fate on the battlefield. The theme of the poem is the futility of war and death.  (Incidentally, Thomas would himself be killed at the Battle of Arras in 1917, a year after he wrote ‘Rain’.)