ఈ కవితలో సౌందర్యం గాలివానని గెద్దలావాలడం అన్న ఊహలో ఉంది. సహజంగా సంగీతజ్ఞురాలైన ఈ కవయిత్రి అంత సంగీతభరితంగానూ ఈ కవితను వ్రాసింది. ప్రతి పదచిత్రం వెనుకా ఆ భావాన్ని ప్రతిబింబించే శబ్దం వెనుక శబ్దాన్ని గమనించండి.

***

నల్లని రెక్కలతో కనుమరుగైన కోండలమీదకి వాలుతుంది
భయపడిన పిల్లయేరు, దానికి ముందు దౌడుతీస్తుంది;
అడవిలోంచి ఎక్కడనుండో ఆకుల గలగల వినిపిస్తుంటుంది
రెమ్మల్ని హత్తుకుంటూ
కొమ్మలమీంచి జారుతూ
ఒక్కసారిగా పిట్టలన్నీ గప్ చుప్ అయిపోతాయి.

ఒక ఉరుము ఆకాశాన్ని పిడికిట్లో నలిపేస్తుంది
మెరుపు దాన్ని ముక్కలు ముక్కలుగా చీలుస్తుంది.
ఇప్పుడిక వర్షం మొదలు!
నిర్దాక్షిణ్యంగా కుప్పకురుస్తుంటుంది
ఆ ‘పైన్’ చెట్ల గజిబిజికి అల్లరిగాలి మహా సరదా పడుతుంది.

మెల్లిగా వెండి వెలుతురు వడకట్టబడుతుంది
ఆహ్లాదకరమైన చల్లదనం!
వేసవి ఆగ్రహం తొలగిన అనుభూతి
సమీపిస్తున్న గ్రీష్మపు సాధుత్వం
పశ్చాత్తాపంతో… కన్నీళ్ళతో
మన్నింపుతో.
.

లెనోరా స్పేయర్

(7 November 1872 – 10 February 1956)

అమెరికను కవయిత్రి

.

Leonara Speyer

Photo courtesy: Wikipedia

 

The Squall

.

It swoops gray-winged across the obliterated hills,

And the startled lake seems to run before it:

From the woods comes a clamor of leaves,

Tugging at the twigs,

Pouring from the branches,

And suddenly the birds are still.

Thunder crumples the sky,

Lightning tears at it.

And now the rain!

The rain—thudding—implacable—

The wind, revelling in the confusion of great pines!

And a silver sifting of light,

A coolness:

A sense of summer anger passing,

Of summer gentleness creeping nearer—

Penitent—tearful—

Forgiven!

.

Leonora Speyer

(7 November 1872 – 10 February 1956)

American

Poem courtesy: http://www.bartleby.com/273/26.html

Poetry, A Magazine of Verse