నా దుఃఖాన్ని అమూల్యంగా భావించి సంబరం చేసుకుంటూ
నా వ్యథని నేను గర్వంగా ప్రదర్శించుకుంటున్నాను.
నా అశ్రుకణాలు సిగలో నక్షత్రాల్లా మెరుస్తున్నాయి
నా మౌనం ఇంద్రనీలమణిపొదిగిన ఉంగరంలా దిగ్భ్రాంతి గొలుపుతోంది.
ఏ వెలుగులకన్నా చీకటే తన నీలివస్త్రం కప్పి
ఇంద్రజాలంతో నన్నొక అపురూపమైన వస్తువుగా చెయ్య్యగలదు,
నేను ధరించే ఏ ఇతర రంగులుకన్నా ఎక్కువగా
నాపై ప్రసరించే నీడల ముత్యాలకాంతులు శోభనిస్తాయి.
నాలాంటి వ్యక్తికి ఆనందాన్నివ్వడానికి ఏమి మిగిలింది?
సూర్యాస్తమయమే దివ్యంగా మహత్తరంగా కనిపించినవాడికి
కొత్తగా ఏ ప్రాభాతసంధ్యాసింహాసనాలు ఉదయించగలవు?
నవ్వులు ఆకాశాన చక్రవాతాలై తిరుగుతూ ఈలవేస్తుంటాయి.
ఈ ఉపద్రవానికి దూరంగా రాజ్యచ్యుతుడనై నలుగురిలో ఒకడిగా
నగ్నంగా, బహిష్కృతుడనై సర్వంకోల్పోయి ఎండలో నిలబడతాను.

.

వినిఫ్రెడ్ వెల్స్

(January 26, 1893 – 1939)

అమెరికను కవయిత్రి 

 

 

 

.

Exile

.

I have made grief a gorgeous, queenly thing,

And worn my melancholy with an air.

My tears were big as stars to deck my hair,

My silence stunning as a sapphire ring.

Oh, more than any light the dark could fling

A glamour over me to make me rare,

Better than any color I could wear

The pearly grandeur that the shadows bring.

What is there left to joy for such as I?

What throne can dawn upraise for me who found

The dusk so royal and so rich a one?

Laughter will whirl and whistle on the sky—

Far from this riot I shall stand uncrowned,

Disrobed, bereft, an outcast in the sun.

.

Winifred Welles

 (January 26, 1893 – 1939)

American Poetess

http://www.bartleby.com/273/100.html

The North American Review