నేనేమైనా దుఃఖానికి
దగ్గరచుట్టాన్నా, తలుపుతట్టేగడియ
అస్తమాటికీ జారి పడిపోతుందెందుకు?
అలాగని, దబ్భుమనీ పడిపోదు
చప్పుడుచెయ్యకుండానూ రాలిపడదు,
ఎప్పటినుండో దుఃఖం తట్టుకి అలవాటుపడినట్టు!
గుమ్మం చుట్టూ బంతిపూలూ
దవనమూ వేలాడుతుంటాయి.
అయినా, అక్కడ బంతిపూలుంటే నేమిటి
దవనం ఉంటే నేమిటి దుఃఖానికి?
నేనేమైనా దాని చుట్టాన్నా?
అస్తమాటికీ నాతలుపు తట్టడానికి
మనం దాని చుట్టాలమా?
ఓహ్! మీరా! రండి రండి లోపలికి.
.
ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే
February 22, 1892 – October 19, 1950
అమెరికను

 .

.

Kin To Sorrow

.

Am I kin to Sorrow,

That so oft

Falls the knocker of my door–

Neither loud nor soft,

But as long accustomed,

Under Sorrow’s hand?

Marigolds around the step

And rosemary stand,

And then comes Sorrow–

And what does Sorrow care

For the rosemary

Or the marigolds there?

Am I kin to Sorrow?

Are we kin?

That so oft upon my door–

Oh, come in!

.

Edna St. Vincent Millay

American

poem courtesy: http://www.blackcatpoems.com/m/kin_to_sorrow.html