రాత్రల్లా కొన్ని వేల యోజనాలు ప్రయాణం చేసి వచ్చింది గాలి

ఈ ఉదయం దగ్గరగా దువ్వుకున్న నీ జుత్తును చెదరగొడుతూ.

అది దీర్ఘప్రయాణం చేసి, త్రోవమరచిన సముద్రపక్షుల్ని తనతో

తీసుకొచ్చింది, పాడుతూ. ఎప్పటివో పురాతన గీతాలు

పాత రణస్థలాలూ, శ్మశానాలనుండి, కొత్తచోట్లలో కొత్తగా వినిపిస్తూ.

అవి కొత్తగా వినిపించడానికి వసంతం కారణం కావచ్చు,

నీ కురులలో బద్ధకంతీర్చుకుంటున్న నిన్నటి తెమ్మెరలా.

మనదికాని వాతావరణం ఏదైనా ఎంతో కొత్తగా కనిపిస్తుంది.

దాన్ని నువ్వు ఆస్వాదిస్తావు, గుండెనిండా పీల్చుకుంటూ,

ఆ గాలి యుద్ధభూములలోని కంపునంతా మోసుకుని, సమాధి కరువైనవారి

మృత్తిక కుమ్మరివాని పరిసరాలకు మోసుకెళుతుంది. మైళ్ళపొడవునా

సముద్రపు అలల తుంపరలపై తన కంపు పోగొట్టుకుని, తీయనై,

నిను చేరుసరికి నీకు కమ్మగా, హాయిగా, ఆహ్లాదకరంగా ఉంటుంది

అదృష్టం కొద్దీ దాని ఉప్పదనం నీ భుజం వెనకే పోగొట్టుకుంది.

ఇపుడు నీ అధరహాసం పలచని చిరుగాలి సమాధిపలకలపై

నీ పిల్లలపేర్లు చెక్కుతున్న ఉలిలా ధ్వనించడంలో వింతలేదు.

.

ఏలన్ డూగన్

12 Feb 1923 – 3 Sep 2003

అమెరికను

.

.

On An East Wind From The Wars

The wind came in for several thousand miles all night

and changed the close lie of your hair this morning. It

has brought well-travelled sea-birds who forget

their passage, singing. Old songs from the old

battle- and burial-grounds seem new in new lands.

They have to do with spring as new in seeming as

the old air idling in your hair in fact. So new,

so ignorant of any weather not your own,

you like it, breathing in a wind that swept

the battlefields of their worst smells, and took the dead

unburied to the potter’s field of air. For miles

they sweetened on the sea-spray, the foul washed off,

and what is left is spring to you, love, sweet,

the salt blown past your shoulder luckily. No

wonder your laugh rings like a chisel as it cuts

your children’s new names in the tombstone of thin air.

.

Alan Dugan

12 Feb 1923 – 3 Sep 2003

American

Pulitzer 1962

Poem Courtesy:

http://www.npr.org/2011/04/06/134745994/poetry-with-an-edge-the-acerbic-wit-of-alan-dugan