ఏ పెదాలు నా పెదాలను చుంబించాయో; ఎక్కడ, ఎందుకు
నేను మరిచిపోయానో; ఏ చేతులు తెల్లవారే వరకూ
నా తలకి ఆసరా ఉన్నాయో; కానీ ఈ రాత్రి
వర్షం మాత్రం భీకరంగా ఉంది, కిటికీ అద్దాలపై
టప్ టప్ మంటూ; సమాధానానికి ఎదురుచూస్తూ నిట్టురుస్తూ,
నా గుండెలో ఎక్కడో బాధ మెత్తగా కలుక్కుమంటోంది
కారణం నను గుర్తుపెట్టుకోని నా పిల్లలు మరొకసారి
ఏడ్చుకుంటూ ఈ అర్థరాత్రి నా దగ్గరకి రారు.

అనుకుంటూ ఒంటరిగా హేమంతంలో నిలుచుంటుందొక చెట్టు.
దానికి పిట్టలు ఒకటొకటిగా విడిచిపెట్టాయని తెలియదు.
కానీ ఇది తెలుసు: కొమ్మలు మునపటికన్నా చిన్నబోయి ఉన్నాయని;
ఏ ప్రేమలు తమితీరా పెనవేసుకు నిష్క్రమించాయో చెప్పలేను.
నాకు తెలిసిందొకటే, కొద్దికాలం క్రితమే నాలో వసంతం
రాగాలాలపించిందనీ; మరొకసారి ఆ అవకాశం లేదనీ. 

.
ఎడ్నా సెంట్ విన్సెంట్ మిలే
February 22, 1892 – October 19, 1950
అమెరికను కవయిత్రి

.

Sonnet XLIII

What lips my lips have kissed, and where, and why,
I have forgotten, and what arms have lain
Under my head till morning; but the rain
Is full of ghosts tonight, that tap and sigh
Upon the glass and listen for reply,
And in my heart there stirs a quiet pain
For unremembered lads that not again
Will turn to me at midnight with a cry.

Thus in winter stands the lonely tree,
Nor knows what birds have vanished one by one,
Yet knows its boughs more silent than before:
I cannot say what loves have come and gone,
I only know that summer sang in me
A little while, that in me sings no more.
.
Edna St Vincent Millay (aka Nancy Boyd for Prose works)
February 22, 1892 – October 19, 1950
American

Poem courtesy: 

http://wonderingminstrels.blogspot.com/2000/10/sonnet-xliii-edna-st-vincent-millay.html