నేను మనకు తెలియని ఎంతోమంది యువకులు

తమని తాము దహించుకున్నవారూ,

అవయవాలు కోల్పోయినవారూ

కుంటి వారూ

రెండు కాళ్ళూ పోయినవారూ

రెండు కళ్ళూ పోయిన వారూ

ఆవేశంగా మాటాడే యువకులగురించి తలుచుకుంటాను.

రాత్రిపూట వాళ్ళ ఆత్మలు నాతో మాటాడేది వింటాను

నా చెవులో అరుస్తాయి

నన్ను నా బద్ధకం వదిలేలా కుదుపుతాయి

నాకు ఆదేశాలిస్తుంటాయి.

నేను వాళ్ల చితికిపోయిన జీవితాలగురించీ

నా చేతులను అందుకోడానికి ప్రయత్నించే

వాళ్ళ ఉడుకుతున్నట్టుండే చేతులగురించీ ఆలోచిస్తాను.

వాళ్ళు నన్ను బ్రతిమాలడం లేదు

వాళ్ళు నిలదీసి  ప్రశ్నిస్తున్నారు. 

వాళ్ళకి మనని ప్రశ్నించడానికీ

మన మత్తు వదిలేలా

నిద్ర లేపడానికీ

ఈ నిర్లిప్తతని శాశ్వతంగా

తుదముట్టించడానికి హక్కు ఉంది

.

క్లారా ఇసాబెల్ ఎలగ్రియా

జననం 1924

నికరాగువా కవయిత్రి

.

.

Nocturnal Visits

.

I think of our anonymous boys
of our burnt-out heroes
the amputated
the cripples
those who lost both legs
both eyes
the stammering teen-agers.
At night I listen to their phantoms
shouting in my ear
shaking me out of lethargy
issuing me commands
I think of their tattered lives
of their feverish hands
reaching out to seize ours.
It’s not that they’re begging
they’re demanding
they’ve earned the right to order us
to break up our sleep
to come awake
to shake off once and for all
this lassitude.
.
(Translated by D. J. Flakoll)

.

Claribel Alegria

Nicaraguan Poetess

(born 1924)

Poem Courtesy: 

http://hedgeguard.blogspot.in/2006_03_01_archive.html