సరికొత్త అందాల్నీ, కొత్త ప్రదేశాల్నీ, కొత్తముఖాల్నీ,
కొత్త సూర్య చంద్రుల్నీ, మహా పట్టణాలనీ,
నువ్వెన్నడూ చూడని మహా సాగరాల్నీ, అడవుల్నీ,
వెతుక్కుంటూ పోక తప్పదా అని నువ్వు అడిగేవు.
నువ్వు అచేతనంగా మౌనంగా కూచుని
ఇంతవరకు సాధించినది గుర్తుచేసుకుంటూ
ఆలోచనలు నెమరు వేసుకుంటూ, విజయగాథలు లెక్కిస్తూ,
ఏ ప్రభావం చూపించకుండా ప్రతిరోజూ గడపడమేనా?
ఏ మార్పూలేక… మరో రోజు, గంటలు వెళ్ళబుచ్చడం
ఒక బాధని గాని, హృదయస్పందనగానీ గుర్తించకుండా…
నేను మాటల్లో ఎలా చెప్పను?
అదిగాక, నాకు మాటాడాలంటే చికాకు.
అందుకని కిటికీ తలుపు తెరిచాను
పడమట వాసంతపు సూర్యాస్తమయానికి తెరతీస్తూ.
సూర్య్డు ముదురు నారింజపండు రంగులో మెరిసిపోతున్నాడు
నెలబాలుడి చేతిలో ఒక తారక మెరుస్తోంది;
చివరి పిచ్చుక జంటలు చూరుమీద కిచకిచలాడుతున్నాయి,
వాకిలికి అడ్డంగా ఒక గబ్బిలం చప్పుడులేకుండా సాగిపోయింది
ఎక్కడో అడుగుల చప్పుడూ, మనుషుల మాటల సవ్వడీ వినిపిస్తోంది
ఈ రోజుకి పని ముగించుకుని వస్తున్న వారికలయికలలో.
ఒక రైతు తోలుతున్న ఎడ్లబండి పక్కనుండి పోయింది
ఒక బాలిక కాగితం అడ్దుపెట్టి వెలుగుతున్న కొవ్వొత్తి పట్టుకుంది
ఎవరో మేండలీన్ వాయిస్తున్నారు.
నీకు సమాధానం దొరికిందా? ఏమో, నాకు తెలీదు.
చాలా సేపటి మౌనం తర్వాత నువ్వు ఇతరవిషయాలు ఎత్తుకున్నావు.
మౌనం నీకు అర్థమయేలా మరోలా చెప్పడం నాకు తెలీదు.
.
రిచర్డ్ ఆల్డింగ్టన్
8 July 1892 – 27 July 1962
ఇంగ్లీషు కవి
.
.
Dilemma
You asked me if you should still go adventuring
For more beauty, new lands, strange faces,
For other moons and suns over other cities
And seas and forests you never beheld;
Or whether you should sit down quietly
And con over all you have gathered,
Fingering your memories, counting your spoils,
Letting each day pass without comment
Indistinguishably— a day only, a passage of hours,
Without one blood-beat of discovery or pain.
How could I answer in words?
In any case I am sick of words and talk.
So I drew silently to the window
Opening upon the spring twilight.
There was a deep orange overglow from the sun,
And a young moon with a star in her hand;
The last swifts dashed screaming over the roofs,
While the first bats swerved noiselessly across the square;
There was a murmur of talk and of moving feet
As people strolled and met after work;
A peasant’s cart went by with a man driving
And a girl holding a candle in a paper shade,
And someone played a mandolin.
Were you answered? I do not know.
For after a long silence you spoke of other things.
But I do not know any other silence to give you.
.
Richard Aldington
8 July 1892 – 27 July 1962
English Poet
Courtesy: Poetry Magazine, January 1934
http://www.poetryfoundation.org/poetrymagazine/browse?volume=43&issue=4&page=13
అనువాదలహరి 
స్పందించండి