మన నాసికలద్వారా పలుచని గాలి పీలుస్తూ మనం బ్రతుకుతాం
సూర్యుని కిరణాలు అతి సన్నని తావుల్ని పరికిస్తూ పోతాయీ…
బ్రతుకుతున్నవన్నీ… ప్రతిదీ ఒక సాధనం కనుక
దయాళువైన వాయువు తనజీవితాన్ని ఎరువిస్తుంది.
ఒక చేత్తో ఊపిరికై మన ఆర్తిని తీరుస్తూనే, పవనుడు
మరొక చేత్తో ఈ ఆత్మని వణుకుతూ మృత్యువుకు ఎర చేస్తాడు.
ఏపాటి విలువా చేయని మనల్ని మన అహంకారంతో మేపుతూ,
ఏమాత్రం ఊపిరి లేకున్నా, మనం మరణించేలా చూస్తూ.
.
పల్లడాస్
క్రీ. శ. 4వశతాబ్దం
గ్రీకు కవి
స్పందించండి