వేసవి వాన… హార్ట్లీ కోలరిడ్జ్, ఇంగ్లీషు కవి
దుమ్ము దట్టంగా పేరుకుంది; తెల్లగా చిరాకుగా ఉంది,
అరబ్బు ఏడారి ఇసుకని కొట్టొచ్చినట్టు అనుకరిస్తూ.
అడవులూ, పర్వతాలూ ఎండవేడికి కునుకుతీస్తునాయి;
బయళ్ళు ఎండకి మాడిపోయి దాహంకోసం తపిస్తున్నట్టున్నాయి;
చిన్న సెలయేళ్ళు వాటి కాలువలని బోడిగా విడిచిపెట్టాయి
అవి ఏమిటో పోల్చుకుందికి ఒక్క చలమైనా లేకుండా;
సన్నబడిపోయిన నది ఆకలితో అలమటిస్తున్న
రాక్షసుడి ఎముకల్లాంటి రాళ్ళ మధ్య మెరుస్తోంది.
ఒక్క సారిగా కొండలు నల్లబడ్డాయి, క్రిందని పొయ్యిలోంచి
వచ్చినట్టు గాలి వేడిగా; అక్కడ ఉండడం మహాకష్టం.
జూనో అసూయతో తొంగిచూసినందుకు కోపగించిన
జోవ్ లా అక్కడక్కడ గుర్రు గుర్రులు వినిపిస్తున్నాయి.
ఒక మెరుపు- ఒక పిడుగు- ఆకాశం బద్దలైంది,
చుక్కలు చుక్కలుగా వర్షం రాలడం ప్రారంబించింది…అందులో
అతిచిన్న బిందువు పూలోనే భ్రమరాన్ని సమాధిచెయ్య గలదు
ఏరు ఆనందంతో గంతులేసింది, పొలాలు హాయిగా నవ్వాయి.
.
హార్ట్లీ కోలరిడ్జ్
(19 September 1796 – 6 January 1849)
ఇంగ్లీషు కవి
.
Summer Rain
Thick lay the dust, uncomfortably white,
In glaring mimicry of Arab sand.
The woods and mountains slept in hazy light;
The meadows looked athirst and tawny tanned;
The little rills had left their channels bare,
With scarce a pool to witness what they were;
And the shrunk river gleamed ’mid oozy stones,
That stared like any famished giant’s bones.
Sudden the hills grew black, and hot as stove
The air beneath; it was a toil to be.
There was a growling as of angry Jove,
Provoked by Juno’s prying jealousy—
A flash—a crash—the firmament was split,
And down it came in drops—the smallest fit
To drown a bee in fox-glove bell concealed;
Joy filled the brook, and comfort cheered the field.
.
Hartley Coleridge
(19 September 1796 – 6 January 1849)
English Poet
Poem Courtesy:
The World’s Best Poetry.
Eds. Bliss Carman, et al.
Volume V. Nature. 1904.
-
Light: Day: Night
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
ఇష్టం వస్తోంది…
అనువాదలహరి 
స్పందించండి