ఎండ మెరుగు (Sonnet 33)…విలియం షేక్స్పియర్, ఇంగ్లీషు కవి

ఇది షేక్స్పియర్ 400 వ వర్ధంతి సంవత్సరం

మహోత్తుంగ నగాగ్రాలకి రాచ ఠీవినలదుతూ 

పచ్చని తరులతానికుంజములకు పసిడిచాయ నద్దుతూ

వన్నెవెలిసిన సెలయేటి నీటికి నాకధునీరుచు లద్దుతూ 

అరుణరాగరంజితమైన మహత్తర సూర్యోదయాలనెన్నిటినో చూసేను;  

అంతలోనే, అతని అలౌకిక తేజోమయ వదననాన్ని ఆచ్చాదిస్తూ 

నిమ్న,కుటిల వారివాహనివహాలను అనుమతించడమూ చూశాను.

ఈ ప్రపంచాన్ని పరిత్యజించి, విరక్తితో, ముఖం చాటుచేసుకుని 

కళంకిత భారంతో అపరాద్రి చేరుకోవడమూ చూశాను.

అయినప్పటికీ, ఒకరోజు ప్రభాతవేళ నా కనుబొమలపై

ఈ స్నేహితుడు ఎదురులేని వెలుగులతో ఒక్కసారి మెరిసాడు.  

అంతే! అలా ఒక గంట సేపే అతని పొందు నే పొందగలిగింది

అతన్ని నానుండి అక్కడి మేఘాలగుంపు దూరం చేసింది.

అంత మాత్రం చేత అతన్ని ఇసుమంతైనా తప్పుపట్టను.

ఈ లోకంలో సూర్యుడున్నంతసేపూ పురుషులు శ్రమింతురుగాక!

.

విలియం షేక్స్పియర్

 ఏప్రిల్ 26, 1564 – ఏప్రిల్ 23, 1616

ఇంగ్లీషు కవి

Short Sunshine (Sonnet 33)

.

Full   many a glorious morning have I seen      

Flatter the mountain tops with sovran eye,       

Kissing with golden face the meadows green,  

Gilding pale streams with heavenly alchemy;  

Anon permit the basest clouds to ride     

With ugly rack 2 on his celestial face,     

And from the forlorn world his visage hide,      

Stealing unseen to west with this disgrace.      

E’en so my sun one early morn did shine

With all-triumphant splendour on my brow;      

But out, alack! he was but one hour mine,        

The region cloud hath masked him from me now.     

Yet him for this my love no whit disdaineth;     

Suns of the world may stain when heaven’s sun staineth.  

.

William Shakespeare

(1564–1616)

Poem Courtesy:

The Book of Elizabethan Verse.  1907.

Ed.  William Stanley Braithwaite

http://www.bartleby.com/331/15.html