ఇది షేక్స్ పియర్ 400 వ వర్థంతి సంవత్సరం

నేను గడియారాన్ని చూస్తూ కాలం లెక్కపెట్టుకుంటూ

దివ్యమైన రోజు ఘోరమైన రాత్రిలోకి మునిగిపోడం గమనించినపుడు;

గతించిన గులాబి వన్నె ప్రాయపు సౌందర్యరుచులు గుర్తుచేసుకుని

తెల్లని శరీరం నిండా తేరుతున్న నల్లని ముడుతలు చూసినపుడు;

మొన్నటి వరకూ ఆకాశమంత పందిళ్ళు వేసి ఎండనుండి పశులగాచిన

మహోన్నతమైన వృక్షాలిపుడు మోడులై నిలబడడం చూసినపుడు;

వసంతపు పచ్చదనమంతా కట్టలు కట్టలుగా గట్టి

బిరుసెక్కిన గడ్దాంతోపాటు పాడెమీద మోసుకుపోతున్నపుడు;

నీ అందం గురించి నిన్నొక ప్రశ్న అడగాలని ఉంది,

నువ్వు కూడా కాలం సృష్టించే ఒక వ్యర్థ పదార్థం కావలసిందే కదా?

అందాలూ, తియ్యందనాలూ తమంత తాము వీడిపోతాయి

అవి వాటి ప్రత్యర్థులు ఎదిగే అనులోమంలో ఇవి నశిస్తాయి.

కాలంకొడవలి కోతనుండి రక్షించగలిగేది ఏదీ లేదు

ఒక్క సంతానానికి తప్ప, మరణించినా నువ్వు కొనసాగడానికి.

.

షేక్స్ పియర్

(26th April 1564 – 23rd April 1616)

ఇంగ్లీషు కవి

 

.

Sonnet XII.

.

When I do count the clock that tells the time,

And see the brave day sunk in hideous night;

When I behold the violet past prime,

And sable curls all silvered o’er with white;

When lofty trees I see barren of leaves,

Which erst from heat did canopy the herd,

And summer’s green all girded up in sheaves,

Borne on the bier with white and bristly beard;

Then of thy beauty do I question make,

That thou among the wastes of time must go,

Since sweets and beauties do themselves forsake,

And die as fast as they see others grow;

And nothing ’gainst Time’s scythe can make defence,

Save breed, to brave him when he takes thee hence.

.

William Shakespeare

(1564–1616)

Poem Courtesy:

The World’s Best Poetry.

Eds:  Bliss Carman, et al.

Volume VI. Fancy.  1904.

Poems of Sentiment: I. Time

The Approach of Age

http://www.bartleby.com/360/6/63.html