చీకటిలో గాలి మామీద కక్ష గట్టినట్టు వీస్తూ
తూర్పువైపు గది కిటికీని
మంచుతో బాదుతూ,
తన అరుపుల్ని నిగ్రహించుకుని
“ఒరే పిరికిపందా! రారా బయటికి”
అని గుసగుసలాడినట్టు అనిపిస్తుంది.
బయటికి వెళ్లకుండా ఉండడానికి పెద్దగా విచికిత్స అవసరం లేదు.
అబ్బే! లాభం లేదు.
నా బలాబలాలు బేరీజు వేసుకుంటాను
మేమిద్దరం, ఒక బిడ్డ.
మాలో నిద్ర రానివాళ్ళం దగ్గరగామునగదీసుకుని
ఒకపక్క పొయ్యిలో నిప్పు నెమ్మదిగా ఆరిపోతుంటే
మరోపక్క చలి ఎలా మెల్లిగా పాకురుతుంటుందో గమనిస్తుంటాం.
తుఫాను గాలి ఎలా తెరలు తెరలుగా వీస్తుంటే
ఏ ఆటంకాలూ లేని వీధితలుపుకీ రోడ్డుకీ మధ్య మంచుపేరుకుపోయి
దగ్గరగా ఉందని ధైర్యమిచ్చే ధాన్యంకొట్టంకూడా ఎక్కడో ఉందనిపిస్తుంది.
నా మనసులో ఒక సందేహం కలుగుతుంది:
“అసలు రేపు మేము ఉదయాన్నే లేచి
ఎవరిసాయమూ లేకుండా మమ్మల్ని మేము రక్షించుకోగలమా?” అని.
.
రాబర్ట్ ఫ్రాస్ట్
March 26, 1874 – January 29, 1963
అమెరికను కవి
Iamge Courtesy: http://upload.wikimedia.org
Storm Fear
When the wind works against us in the dark,
And pelts with snow
The lower chamber window on the east,
And whispers with a sort of stifled bark,
The beast,
“Come out! Come out!”—
It costs no inward struggle not to go,
Ah, no!
I count our strength,
Two and a child,
Those of us not asleep subdued to mark
How the cold creeps as the fire dies at length—
How drifts are piled,
Dooryard and road ungraded,
Till even the comforting barn grows far away,
And my heart owns a doubt
Whether ’tis in us to arise with day
And save ourselves unaided.
Robert Frost
March 26, 1874 – January 29, 1963
American Poet
The New Poetry: An Anthology. 1917.
Harriet Monroe, ed. (1860–1936).
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
ఇష్టం వస్తోంది…
