Phonemes and Poems… Virinchi Sharma, Telugu, Indian
What if a lone faceless idea
Gets lost like a homeless child
In the spectacle of words?
Enough if one has an enduring faith
That it would come back as a poem
Should it survive somewhere, somehow.
If it were a dream
To be able to pen a good poem,
Well, at dawn, I would close my eyes
And pretend asleep
To dream it over and again.
Just because you sow the seeds of words
In a very expansive field of memory
You can’t expect to beget a harvest
Of poems, like tender and ripe fruits.
This long poem
I write at this odd hour
Chasing myself through
The narrow confines of this paper
Stands but like a running commentary
To the wonderful discourse Life delivers.
No matter how fast I write
Nor how crooked my hand is…
Once the word spills onto the paper
It exists there forever as it is.
Perhaps, it’s the reason why
Whenever I peep into my poems
Written in my adolescent days
I could feel the whiskers on those words.
Words are just like people!
They just can’t keep quiet
Whenever they assemble at one place.
A poem is but me
Playing hiding seek
With the hiding self within.
.
Virinchi
Dr Virinchi Sharma Virivinti hails from Hyderabad and is a Clinical Cardiologist Working as Asst.Prof in Bhaskar Medical College.
His interests are … poetry, stories, reading, singing and dancing. He is very active on FB (Kavisangamam Group). Some of his poems were also published in Telugu papers. His collection of poems is on the anvil.
***
అక్షరాలూ కవితలూ
.
అక్షరాల ఉరుసులో
ఏ పేరూ ఊరు లేని ఓ ఒంటరి భావం
పసి పిల్లవానిలా తప్పిపోతే ఏమి?.
ఎక్కడో చోట బతికి ఉంటే చాలు
ఏదో ఓ రోజు కవితలా తిరిగి వస్తుందనే నమ్మకం
కాసింత బలంగా ఉంటే చాలు.
మంచి కవితని రాయగలగటం
ఒక కలే అయితే…
తెల్లవారు ఝామునే కళ్ళు గట్టిగా మూసుకుని
నిద్రను నటిస్తూ అయినా
ఆ కలే మళ్ళీ మళ్ళీ కంటాను.
ఒక ఎకరా పొలమంత జ్ఞాపకాల్లోకి
అక్షరాల్ని విత్తులుగా చల్లినంత మాత్రాన
పండ్లూ కాయల్లాగా కవితలు కోతకు
వచ్చేస్తాయని అనుకోలేం..
ఒక ఎండిన బావంత అనుభవంలోంచి
మనసుని పొరలు పొరలుగా పూడిక తీయాలి.
ఈ ఇరుకైన కాగితంలోకి
వేళ కాని వేళ లో
నన్ను నేను తరుముకుంటూ రాసుకుంటున్న
ఈ దీర్ఘ కవిత,
జీవిత మిచ్చే అద్భుతమైన లెక్చర్ కి
రన్నింగ్ నోట్స్ తీసుకుంటున్నట్టుగానే ఉంటుంది.
ఎంత వేగంగా రాసినా
ఎంత గజిబిజిగా రాసినా
చేయి జారి కాగితం మీదికి పడిపోయిన అక్షరం
తను ఉన్నది ఉన్నట్టుగానే ప్రకటించుకుంటుంది.
అందుకేనేమో..
తెలిసీ తెలియనితనంలో
రాసుకున్న కవితల్లోకి తొంగి చూసుకున్నపుడు
అక్షరాలకి నూనూగు మీసాలు కనిపిస్తుంటాయి.
మనుషుల్లాగే అక్షరాలూనూ..!
గుంపులుగా ఒక చోట చేరాయంటే
నిశ్శబ్దంగా ఉండనే లేవు.
కవితంటే..
నాకు తెలియకుండా
నాలో దాక్కున్న నేనే.
.
విరించి
