సానెట్ 33… షేక్స్పియర్

ఇది షేక్స్పియర్ 400 వర్థంతి సంవత్సరము

నేను చెప్పలేనన్ని అద్భుత సూర్యోదయాల్ని చూశాను

మహోన్నత గిరిశృంగాలని రాజమకుటాలుగా రూపిస్తూ,

చిలకపచ్చని మైదానాలని పసిడి కాంతులతో ముద్దాడుతూ,

కళతప్పిన సెలయేళ్ళకు మహత్తరమైన దివ్య రుచులద్దుతూ;

అంతలోనే నిరాధారమైన నీలిమేఘాలు కూడబలుక్కుని

రోదసి రారాజు దివ్యవదనానికి అడ్డుగా తెరకట్టి

ప్రపంచానికి అతని వదనాన్నీ, వెలుగులని దూరం చేస్తే

పడమటకి అవమానభారంతో తను ఒంటరిగా క్రుంగడమూ తెలుసు;

అయినప్పటికీ నా సూర్యుడు ఒక రోజు ఉదయాన్నే

తన పూర్వ దీధుతులతో నా నుదుటన మెరిసాడు;

ప్చ్! ఏం లాభం, అదొక్క ఘడియసేపే, దాపునే ఉన్న

ఒక మేఘపు తునక నాకు తనని దూరం చేసింది

అంత మాత్రాన నా ప్రేమ అతన్ని ఇసుమంతైనా ఉపేక్షించదు

దివిలోని సూర్యునితోపాటే, భువిలోని సూర్యులూ కళతప్పుదురుగాక!

.

షేక్స్పియర్

.

.Sonnet XXXIII

.

Full many a glorious morning have I seen
Flatter the mountain tops with sovereign eye,
Kissing with golden face the meadows green,
Gilding pale streams with heavenly alchemy;
Anon permit the basest clouds to ride
With ugly rack on his celestial face,
And from the forlorn world his visage hide,
Stealing unseen to west with this disgrace:
Even so my sun one early morn did shine,
With all triumphant splendour on my brow;
But out, alack, he was but one hour mine,
The region cloud hath mask’d him from me now.
   Yet him for this my love no whit disdaineth;
   Suns of the world may stain when heaven’s sun staineth.

.

Shakespeare

Poem Courtesy:

http://www.shakespeares-sonnets.com/sonnet/33