Sometimes Forgetting the time Sometimes To forget the time When they two Sweep about the garden Like two Little butterflies; And like two buoyant fish When they swim In the bluish swimming pool. That lone girl Becomes a bond Akin to a red ribbon Tasseling two-braids … And a colourful cloud Raining endless showers Of love… The two… Scating, chatting, eating, riding, writing Whatever be the hour Running one behind the other Inseparably Like a merry-go-round In that garden. No one knows Who is happier in the piggy ride? Who gleams like a rainbow On the other’s smile? Or, Who hides and who seeks? Time and again My looks get Riveted to them. That moony little nymph Teeming with effervescent child spirit That waxing little Crescent moon … all smiles. And in her steps follows Himself becoming a shield For all seasonal elements That youthful father A prop A support A cover for her to grow on. I would be watching those two Sometimes Forgetting the time Sometimes To forget the time. Kuppili Padma. Telugu Indian Kuppili Padma Kuppili Padma is a popular columnist, short story writer and novelist in Telugu. She is presently the Creative Head at Electronic Media and lives in Hyderabad (Deccan). She is running a personal blog Mayura ( https://kuppilipadma.wordpress.com/) since Sept 2012. She has published many anthologies and received Chaso Puraskaram in 2009. వాళ్ళిద్దరిని చూస్తుంటాను వొక్కోసారి సమయాన్ని మరచిపోయి వొక్కోసారి సమయాన్ని మరచిపోవడానికి. వారిద్దరూ పూలవనమంతా కలయ తిరుగుతోంటే రెండు పసి తుమ్మెదల్లా నీలినీలి కొలనులో యీత కొడుతున్నప్పుడు చురుగ్గా యెగిరె చేపపిల్లల్లా వొకే బాలిక రెండు జడల యెర్రరిబ్బన్ కుచ్చులా అనుబంధమై అనేక రంగుల మబ్భులు పల్లవించే అనురాగ జల్లులై స్కేటింగ్ చాటింగ్ యీటింగ్ రైడింగ్ రైటింగ్ … యెదైన సరే అన్ని వేళ అల్లిబిల్లిగా వొకరి వెంట మరొకరు వుధ్యానవనంలో తిరిగే రంగుల రాట్నంలా వారిద్దరూ యెవరి వీపు మీద యెవరు వుప్పు మూటో యెవరి పెదవుల ఆకాశాన యెవరు నవ్వుల యింద్రధనస్సో యెవరి చేతివేళ్ళ మైదానంలో యెవరు వీరివీరి గుమ్మడి పండో మళ్ళీ మళ్ళీ చూస్తుంటాను అదే పనిగా పసితనాన్ని నింపుకొంటున్న ఆ నిండు చందమామని దినదిన ప్రభార్ధమానమవుతోన్న ఆ పసి నెలవంకని ఆ చిట్టితల్లి వెన్నంటే కదిలే ఆరు రుతువుల గొడుగై ఆ బుజ్జితండ్రి ఆ చిన్నారినాన్న మిన్నంటే విరిసే శతపత్ర ఆశల పందిరై ఆ చిట్టితండ్రి వాళ్ళిద్దరిని చూస్తుంటాను వొక్కోసారి సమయాన్ని మరచిపోయి వొక్కోసారి సమయాన్ని మరచిపోవడానికి — కుప్పిలి పద్మ.
దీన్ని మెచ్చుకోండి: ఇష్టం వస్తోంది…
