అతి నేర్పుగల చేతులు పూతపూసి పదిలపరచగా

పాపం! జడమైన క్లియోపాత్రా గాజు గాజు పెట్టెలో నిద్రిస్తోంది.

ఆమె మెడకి వాళ్ళొక మేలిమి కంఠహారం తగిలించేరు

ఆమె పాద రక్షలు, ఎడారిలో అరిగిపోయాయని ప్రతీతి.

వాడి చూపులుగల ఈ దక్షిణాది యువరాణి

క్లియోపాత్రా ఒకప్పుడు ఈజిప్టులో గొప్ప మన్ననలందుకుంది

ఇప్పుడు ఆమె బాగా ముసలిదై, శుష్కించి, కళతప్పింది,

ఆమె నోరు ఇప్పుడు నల్లని తారుతో మూసీసేరు.

సమాధుల దొంగలు ఆమె చేతులనుండి బంగారు ఉంగరాలు లాగేసేరు.

ఆమె గుండెపై పవిత్రచిహ్నాలున్నా లక్ష్యపెట్టలేదు;

ఆమె మీద నిశ్శబ్దంగా స్వేచ్ఛగా తిరుగాడిన గబ్బిలాలని తరిమేసేరు

పాపం! ఆమెకు నిజంగా విశ్రాంతి లభించి ఎన్నేళ్ళయి ఉంటుందో!

కాలాన్ని ఎదిరించి పదిలపరచడానికి ఆమె శరీరానికి అంతగా

లేపనాలు పూసి, అందవికారంగా భద్రపరచి ఉండకపోతే బాగుణ్ణు కదా!

దాన్ని ముందుగా ఊహించి ఉంటే, ఆమె ప్రేమికుడు ఏమని ఉండేవాడు?

ఆనందంలో మునకలేసేవాడా? లేక, కన్నీళ్ళలోనా ?

పచ్చని గడ్డి పరకలు మొలిపింఛే చక్కని నా నేలతల్లీ!

నేనూ, నా ప్రియాతి ప్రియతమా మరణించిన తర్వాత,

మమ్మల్ని పూర్తిగా హత్తుకుని శాశ్వతమైన ఊరటనివ్వు,

ఆకాశమంత ఎత్తుగా గడ్డి పూలూ, పరకలూ మొలిపిస్తూ!
.

కాన్రాడ్ ఐకెన్

August 5, 1889 – August 17, 1973

అమెరికను కవి.

.

.

Dead Cleopatra

.

Dead Cleopatra lies in a crystal casket,     

Wrapped and spiced by the cunningest of hands.         

Around her neck they have put a golden necklace        

Her tatbebs, it is said, are worn with sands.       

Dead Cleopatra was once revered in Egypt—            

Warm-eyed she was, this princess of the south.  

Now she is very old and dry and faded,    

With black bitumen they have sealed up her mouth.    

Grave-robbers pulled the gold rings from her fingers,  

Despite the holy symbols across her breast;              

They scared the bats that quietly whirled above her.    

Poor lady! She would have been long since at rest       

If she had not been wrapped and spiced so shrewdly,  

Preserved, obscene, to mock black flights of years.      

What would her lover have said, had he foreseen it?           

Had he been moved to ecstasy, or tears?   

O sweet clean earth from whom the green blade cometh!—   

When we are dead, my best-beloved and I,

Close well above us that we may rest forever,    

Sending up grass and blossoms to the sky.         

.

Conrad Aiken

August 5, 1889 – August 17, 1973

American Poet and Novelist

The New Poetry: An Anthology. 1917.

Ed. Harriet Monroe,. (1860–1936).