అప్పటికప్పుడు … పీటర్ పోర్టర్, ఆస్ట్రేలియన్ కవి
ఫిడియాస్ సృష్టి
అప్పటికప్పుడు చేప
నీళ్ళలో వదలడమే ఆలస్యం
ఈదడం ప్రారంభిస్తుంది.
.
పీటర్ పోర్టర్
16 February 1929 – 23 April 2010
ఆస్ట్రేలియన్ కవి
(ఫిడియాస్ అన్న గ్రీకు శిల్పి శిల్పాలు ఎంత జీవకళ ఉట్టిపడేవంటే, అవి నిజమైనవేమోనన్న భ్రమ కల్పించేవట. ఇక్కడ మనం కావలస్తే బాపుగారిని ప్రతిక్షేపించుకోవచ్చు బాగా అర్థం అవడానికి. )
చూడడానికి ఈ కవితలో ఏముంది అనిపించవచ్చు. కేవలం శిల్పం గురించి చెప్పి ఉంటే, ఒక అతిశయోక్తి అలంకారం మినహా ఇందులో చెప్పుకోదగ్గ విశేషం ఏమీ ఉండదు.
కానీ, ఈ ఉపమానం వెనుక ఒక సందేశం కూడా ఉంది. మనం అక్షరాలా ఫిడియాస్ శిల్పాలవంటి వాళ్ళం. ఎంత గొప్ప ఆలోచనలూ ప్రణాళికలూ ఉంటే ఏమి లాభం. వాటిని ఆచరణలోకి అనువదించాలి.
జీవితంలోకి ఉరకాలి అంతే. అప్పుడు మనకి చైతన్యం వస్తుంది. లేకపోతే ఫొటోలోని బొమ్మకీ మనకీ తేడా ఏంటి?
Peter Porter
British Based Australian Poet
Instant Fish
Instant Fish
By Phidias!*
Add water
And they swim.
.
(* Phidias was a Greek Sculptor whose Statues were so realistic that they seemed to be alive)
Peter Porter
16 February 1929 – 23 April 2010
Australian Poet
Poem Courtesy:
http://wonderingminstrels.blogspot.in/1999/04/instant-fish-peter-porter.html
ప్రతి ఊరూ స్వంత ఊరే… తమిళ కవిత
ప్రతి ఊరూ స్వంత ఊరే
ప్రతి వ్యక్తి నాకు చుట్టమే.
మంచీ చెడూ
ఇవతలివాళ్ళ వల్ల కలగవు.
బాధా, నివారణా
వాటంతట అవే కలుగుతాయి.
చావు మనకి కొత్తకాదు.
‘జీవితం తీయన’ అని
పెద్దగా పండగ చేసుకోము.
అలాగే, కోపం వచ్చిందని
అది చేదని నిందించము.
మన జీవితాలు ఎంత ప్రియమైనవైనప్పటికీ
వాటి మార్గాన్ని అవి అనుసరిస్తాయి,
మెరుపులు ఛేదించిన ఆకాశం నుండి
కుంభవృష్టిగా కురిసిన వర్షానికి
వడిగా పారుతున్న మహానదుల్లో
మధ్యమధ్య తగిలే రాళ్ళకి కొట్టుకుని
దిశలు మర్చుకునే బల్లకట్లలా.
మనకి ఈ విషయం
దార్శనికుల
ముందుచూపు వల్ల తెలిసింది.
అందువల్ల
గొప్ప విషయాలకి ఆశ్చర్యపోయేదీ లేదు
చిన్నవాటిని మనం అనాదరణాచేసేదీ లేదు
.
(క్రీస్తు పూర్వము 2వ శతాబ్దపు ‘పురనానూరు’ తమిళ సంకలనం లోని ఈ Song of Kaniyan Punkunran కవిత శ్రీ AK రామానుజం అనువదించినది. )
Every Town a Home Town
.
Every town our home town,
Every man a kinsman.
Good and evil do not come from others.
Pain and relief of pain come of themselves.
Dying is nothing new.
We do not rejoice that
life is sweet
nor in anger
call it bitter.
Our lives,
however dear,
follow their own course,
rafts drifting
in the rapids of a great river
sounding and dashing over the rocks
after a downpour
from skies slashed by lightnings
–
we know this
from the vision
of men who see.
So,
we are not amazed by the great,
and we do not scorn the little.
.
Tamil Poem
This song of Kaniyan Punkunran is a translation of Sri AK Ramanujam from “Pura Naanuru” a collection of 400 Tamil poems from 2nd century BC.
సీగల్స్… ఇ. జె. ప్రాట్, కెనేడియన్ కవి
అవి ఎగిరిన ఒక క్షణకాలాన్ని
వర్ణించడానికి భాషలో ఉపమానాలు లేవు…
వెండి, స్ఫటికం, దంతం…
ఇవన్నీ వెలవెలబోతున్నాయి. నీలి ఆకసం మీద చెక్కబడిన
ఆ దృశ్యం నిరుపమానమైనది, ఎందుకంటే,
వాటి ఎత్తూ, ఆ రెక్కల వైశాల్యమూ,
నీలాకాశపువంపులో చుక్కల తీరాలని ధిక్కరిస్తుంది,
లేదా, ఉపమానంగా మంచు చిన్నబోతుంది.
ఇప్పుడు ఒకదాని వెనక ఒకటి
పచ్చని చెట్ల కొమ్మలమీద వాలుతూ
లేక వాటి రెక్కల అంచున సూర్యుడి సప్తవర్ణాలు పట్టి
ఒక్కసారిగా వెయ్యి రెక్కలు విచ్చుకుంటున్నాయి.
ప్రపంచంలో ఎక్కడా
బురదలోంచి పుట్టిన ఏ పద్మాలూ
ఈ సహజ సాగరపుష్పాల్లా విచ్చుకో లేవు
.
ఇ. జె. ప్రాట్
February 4, 1882 – April 26, 1964
కెనేడియన్ కవి.
.
EJ Pratt
Canadian Poet
.
Listen the poem in poet’s voice here
.
Sea-Gulls
.
For one carved instant as they flew,
The language had no simile –
Silver, crystal, ivory
Were tarnished. Etched upon the horizon blue,
The frieze must go unchallenged, for the lift
And carriage of the wings would stain the drift
Of stars against a tropic indigo
Or dull the parable of snow.
Now settling one by one
Within green hollows or where curled
Crests caught the spectrum from the sun,
A thousand wings are furled.
No clay-born lilies of the world
Could blow as free
As those wild orchids of the sea.
.
E J Pratt
February 4, 1882 – April 26, 1964
Poem Courtesy: http://wonderingminstrels.blogspot.in/2001/05/sea-gulls-e-j-pratt.html
ఎక్కడో ఒకచోట… క్రిస్టినా రోజెటి, ఇంగ్లీషు కవయిత్రి
ఏక్కడో ఒకచోట ఒకరుంటారు
ఎన్నడూ ఎరుగని ముఖం, ఎన్నడూ వినని గొంతు
నే నడిగిన మాటకి
ఇంకా, ఓహ్! ఇంకా ప్రతిస్పందించని.. హృదయం.
ఎక్కడో ఒకచోట, దగ్గరో, దూరమో
నేలలూ సముద్రాలకీ ఆవల, కనరాని చోట;
అలా తిరుగాడే చందమామకంటే దూరంగా
ప్రతిరాత్రీ దాని నడకని పరిశీలించే నక్షత్రానికి ఆవల…
ఎక్కడో ఒకచోట, దూరంగానో, దగ్గరో,
మధ్యలో ఒక గోడో, ఒక దడో అడ్డుగా ;
పచ్చికపరుచుకున్న నేలమీద
చివరి ఆకులు రాల్చే శిశిరంలా.
.
క్రిస్టినా రోజెటి
5 December 1830 – 29 December 1894
ఇంగ్లీషు కవయిత్రి.
.
.
Somewhere or Other
.
Somewhere or other there must surely be
The face not seen, the voice not heard,
The heart that not yet—never yet—ah, me!
Made answer to my word.
Somewhere or other, maybe near or far;
Past land and sea, clean out of sight;
Beyond the wandering moon, beyond the star
That tracks her night by night.
Somewhere or other, maybe far or near;
With just a wall, a hedge, between;
With just the last leaves of the dying year
Fallen on a turf grown green.
.
Christina Rossetti
5 December 1830 – 29 December 1894
English Poetess
Poem Courtesy:
The Answering Voice: One Hundred Love Lyrics by Women. 1917.
Compiled by: Sara Teasdale (1884–1933).
http://www.bartleby.com/292/1.html
రైల్లో… జేమ్స్ థామ్సన్, స్కాట్లండు
ఇప్పుడు ఈ కవిత చదువుతుంటే మనకి గొప్పగా కనిపించకపోవచ్చు. కానీ, ఆవిరియంత్రం కనిపెట్టబడి, పట్టాలమీద రైళ్ళు పరిగెత్తడం, అందులో ఒకేసారి కొన్ని వందలమంది ప్రయాణించగలగడం మొదటిసారి చూస్తున్నప్పుడు ఆ అనుభవం వేరు. అయితే, ఈ కవితలో కొసమెరుపు చివరి రెండు లైన్లే. కవి ఎప్పుడు వైయక్తికమైన అనుభవాన్ని సార్వజనీనం చేస్తూ, తాత్త్వికచింతన చెయ్యగలుగుతాడో అప్పుడు ఆ కవిత కొన్ని వేలరెట్లు ఔన్నత్యాన్ని సంతరించుకుంటుంది.
.
మనం రైల్లో ముందుకెళుతుంటే
ఇళ్ళూ చెట్లూ వెనక్కి పరిగెడుతుంటాయి,
కానీ మైదానాలమీది నక్షత్రాలు పొదిగిన ఆకాశం
మన కోసం ఎగురుకుంటూ ఎదురొస్తుంది.
మనకి ప్రయాణంలో తోడుగా ఉండే
ఆకాశంలోని అందమైన నక్షత్రాలన్నీ
రాత్రి కారడవిలోని తెల్ల పావురాల్లా
చైతన్యరహితమైన భూమిమీదవాలి ఎగిరిపోతాయి.
మనం నిర్భయంగా ముందుకి సాగిపోతాం
గమ్యం ఎంతదూరమైనా, పరుగు ఎంత తొందరైనా!
ప్రేయసీ, కాళ్ళకిందనేల జారిపోతే జారిపోనీ
స్వర్గాన్ని మన చేతుల్లో తీసుకుపోతున్నాం. భయపడకు.
.
జేమ్స్ థామ్సన్
23 November 1834 – 3 June 1882
స్కాట్లండు
.
James Thomson (BV)
.
In the Train
.
As we rush, as we rush in the Train,
The trees and the houses go wheeling back,
But the starry heavens above the plain
Come flying on our track.
All the beautiful stars of the sky,
The silver doves of the forest of Night,
Over the dull earth swarm and fly,
Companions of our flight.
We will rush ever on without fear;
Let the goal be far, the flight be fleet!
For we carry the Heavens with us, dear,
While the Earth slips from our feet!
.
James Thomson. (Pseudonym: Bysshe Vanolis or BV)
23 November 1834 – 3 June 1882
Scottish Poet.
Poem Courtesy:
The Oxford Book of English Verse: 1250–1900.
Ed. Arthur Quiller-Couch,
పొగ మంచు…. కార్ల్ సాండ్ బర్గ్, అమెరికను
20 వ శతాబ్దం రెండవదశకంలో ఎజ్రా పౌండ్, HD, Amy Lowell మొదలైన వాళ్ళు, కొద్దికాలమే అయినా, బాగా ప్రాచుర్యంలోకి తీసుకువచ్చిన “ఇమేజిస్టు” ఉద్యమపు భావపరంపరలో చూడాలి. అవసరానికి మించిన మాటలూ, అలంకారాలతో చెప్పదలుచుకున్న వస్తువుకప్పడిపోయిన ఆనాటి విక్టోరియన్ సంప్రదాయాలకి తిరుగుబాటుగా వచ్చింది ఈ ఉద్యమం. ఏ అలంకారాలూ, వాచాలతా లేకుండా, సరియైన పదాలు వాడుతూ (దగ్గరగా ఉండే పదం కూడా వాళ్ళు నిరసించారు) కవి తను చెప్పదలుచుకున్నది శిల్పం చెక్కినంత శ్రద్ధగా చెప్పాలి. ఈ కోణంలో చూసినపుడు పొగమంచుకీ, పిల్లికీ పోలికలు, రంగులోనూ, మెల్లమెల్లగా అడుగులేసుకుంటూ రావడంలోనూ, ఎవరైనా చూస్తున్నప్పుడు వెనక కాళ్ళమీద, కూచున్నట్టు ఆగిపోవడంలోనూ కనిపిస్తుంది.
.
పొగమంచు
పిల్లిపిల్లలా వస్తుంది.
ఓడరేవు మీదా, నగరం మీదా
ఏ చప్పుడూ చెయ్యకుండా ఆగి
పిర్రలమీద కూచుని చూసినట్టు చూసి
మళ్ళీ ముందుకి సాగిపోతుంది.
.
కార్ల్ సాండ్ బర్గ్
January 6, 1878 – July 22, 1967
అమెరికను.
.
.
This Imagist poem of Carl Sandberg should be viewed in the spirit of that movement. At the outset, it may not look interesting. The imagist movement avows for delineating a clear visual image through the poem without excessive usage of language (using exact word, to be precise) or decorations and embellishments of any kind to impress upon the reader. Same time, the exactitude of words should convey to the reader what the poet intends.This movement is a rebellion against the flowery language of the Victorian era.
.
Fog
.
The fog comes
on little cat feet.
It sits looking
over harbor and city
on silent haunches
and then moves on.
.
Carl Sandburg
January 6, 1878 – July 22, 1967
American
ఆలోచనలు… వినిఫ్రెడ్ వర్జీనియా జాక్సన్, అమెరికను
వాళ్ళు నా ఆత్మని తూలికలదుప్పటిలో చుట్టారు
వెచ్చగా, హాయిగా ఉండేలా చూశారు
ఒక పాత పూజా కర్పటము వేసి
చక్కగా చెక్కిన కుర్చీలో జాగ్రత్తగా కూచోబెట్టేరు.
నా కాళ్ళకి బంగారు జోళ్ళు తొడిగేరు
అది బొటనవేలుదగ్గరా, మడమదగ్గరా నొప్పెట్టింది;
నా పాదాలు వయసు వాటాడి, అలసిపోయాయి,
ఎలా ఉన్నాయి అని అయినా అడగలేదు.
నేనిప్పుడేమయిపోయానో అని బెంగ వాళ్ళకి
నా కోసం కీచుగా అరుస్తూ వెతుకుతునారు;
పొడుగ్గా మొలిచిన గడ్డిదుబ్బుల్లో దాగున్నాను,
వాళ్ళు పక్కనుండి పోతుంటే నవ్వుతున్నాను.
.
వినిఫ్రెడ్ వర్జీనియా జాక్సన్
1876 – 1959
అమెరికను
.
Cross-Currents
.
They wrapped my soul in eiderdown;
They placed me warm and snug
In carvèd chair; set me with care
Upon an old prayer rug.
They cased my feet in golden shoes
That hurt at toe and heel;
My restless feet, with youth all fleet,
Nor asked how they might feel.
And now they wonder where I am,
And search with shrill, cold cry;
But I crouch low where tall reeds grow,
And smile as they pass by!
.
Winifred Virginia Jackson
1876–1959
American
Poem Courtesy:
Anthology of Massachusetts Poets. 1922
Ed. William Stanley Braithwaite
http://www.bartleby.com/272/43.html
ప్రేమిక … సారా టీజ్డేల్, అమెరికను కవయిత్రి
నీ గురించి ఇతరులు తెలుసుకున్నదానికంటే
ఎక్కువ తెలియడం ఒక జీవితానికి దక్కే అపూర్వ గౌరవం,
నీ గొంతు లోని రాగాలు, వాటి ఛాయలూ,
రాయిలా, నిశ్చలంగా, ఏమాత్రం చలించని నీ చిత్తమూ.
ఎంతో ఆనందంగా, ఏకాంతంగా,సిగ్గిలే నీ హృదయం,
గంభీరమైన నవ్వూ, స్వాభిమానంలోని అభిమానం,
మృదుత్వాన్ని నిర్వచించే ఆ మృదుత్వం… ఇవన్నీ
భూమంత సంపన్నమూ, ఆకసమంత విశాలమూ.
.
సారా టీజ్డేల్,
August 8, 1884 – January 29, 1933
అమెరికను కవయిత్రి
.
.
The Beloved
.
It is enough of honor for one lifetime
To have known you better than the rest have known,
The shadows and the colors of your voice
Your will, immutable and still as stone.
The shy heart, so lonely and so gay,
the sad laughter and the pride of pride,
the tenderness, the depth of tenderness,
Rich as the earth, and wide as heaven is wide.
.
Sara Teasdale
August 8, 1884 – January 29, 1933
American
ఎక్కడికో దూరంగా… అలెగ్జాండర్ సెర్గేవిచ్ పుష్కిన్, రష్యను కవి
ఎక్కడో దూర దేశంలో ఉన్న
ఇంటికి నువ్వు ప్రయాణమయ్యావు.
ఇంతకుముందెన్నడూ ఎరుగనంత
దుఃఖంతో నీ చేతుల్లో ఏడ్చాను
నా చేతులు చల్లబడి తిమ్మిరెక్కాయి.
అయినా నిన్ను వెళ్ళకుండా ఆపడనికి
ప్రయత్నించేను; ఈ బాధకి
అంతంలేదని గాయపడ్ద నా ఆత్మకి తెలుసు.
మన గాఢమైన చుంబనం నుండి
నీ పెదాల్ని అదాత్తుగా దూరం చేశావు.
ఇలాంటి ఏకాంతప్రదేశానికి బదులు
మరో అందమైన చోటు గురించి చెబుతూ
“మేఘాచ్ఛాదనలేని అనంతాకాశం క్రింద
ఆలివ్ చెట్టు నీడల్లో మళ్ళీ
మనం ఇద్దరం కలుసుకున్నప్పుడు
ఏ బాధలూ లేని ప్రేమతో మనం
ముద్దుపెట్టుకుందాం” అని మాటిచ్చావు.
కానీ, ఏం లాభం,
ఎక్కడ ఆకసం నీలంగా మెరుస్తుందో
ఎక్కడ ఆలివ్ చెట్ల నీడలు
తళతళలాడే నీటిపై నర్తిస్తుంటాయో
అక్కడ నీ అందమూ, బాధలూ
శాశ్వతత్వంలోకి సమసిపోతాయి.
అయినా, తిరిగి కలిసుకున్నప్పుడు బాకీపడ్డ
నీ తియ్యని ముద్దుకై ఎదురుచూస్తాను.
.
అలెగ్జాండర్ సెర్గేవిచ్ పుష్కిన్
(6 June 1799 – 10 February 1837)
రష్యను కవి
.
.
Bound for your distant home
.
Bound for your distant home
You were leaving alien lands.
In an hour as sad as I’ve known
I wept over your hands.
My hands were numb and cold,
Still trying to restrain
You, whom my hurt told
Never to end this pain.
But you snatched your lips away
From our bitterest kiss.
You invoked another place
Than the dismal exile of this.
You said, ‘When we meet again,
In the shadow of olive-trees,
We shall kiss, in a love without pain,
Under cloudless infinities.’
But there, alas, where the sky
Shines with blue radiance,
Where olive-tree shadows lie
On the waters glittering dance,
Your beauty, your suffering,
Are lost in eternity.
But the sweet kiss of our meeting……
I wait for it: you owe it me…….
.
Alexander Sergeyevich Pushkin
(6 June 1799 – 10 February 1837)
Russian Poet
Poem courtesy
http://www.poemhunter.com/i/ebooks/pdf/alexander_sergeyevich_pushkin_2012_6.pdf
నన్ను విడిచిపెట్టావు… ఎమిలీ డికిన్సన్, అమెరికను కవయిత్రి
ప్రియతమా! నాకు రెండు వారసత్వంగా వదిలావు.
మొదటిది ప్రేమ వారసత్వం.
భగవంతుడికే గనక ఆ వారసత్వం దక్కుంటే
ఎంతో సంతోషించేవాడు.
అనంత సాగరాల్లాంటి
ఎల్లలు లేని బాధనీ వదిలావు,
కాలానికీ అనంతానికీ మధ్య
నన్నూ, నీజ్ఞాపకాన్నీ మిగిల్చి.
.
ఎమిలీ డికిన్సన్
December 10, 1830 – May 15, 1886
అమెరికను కవయిత్రి
.
You left me
.
You left me, sweet, two legacies,—
A legacy of love
A Heavenly Father would content,
Had He the offer of;
You left me boundaries of pain
Capacious as the sea,
Between eternity and time,
Your consciousness and me.
.
Emily Dickinson
December 10, 1830 – May 15, 1886
American
Poem Courtesy:
http://users.telenet.be/gaston.d.haese/dickinson_love.html
