రోజు: ఏప్రిల్ 14, 2014

అమెరికా మళ్ళీ అమెరికా కావాలి,

ఒకప్పుడు కలలుగన్న అమెరికా కావాలి.

ఈ ధరణిమీదే ఒక మార్గదర్శకురాలు కావాలి

గూడు కోరుకునే ప్రతి స్వేచ్ఛాజీవికీ ఇది ఆటపట్టు అవాలి.

(అమెరికా ఎప్పుడా నాకు అమెరికాలా లేదు)

అమెరికా స్వాప్నికుల తీయని కలలా ఉండాలి

అది విశ్వమానవప్రేమకి ఎదురులేని నేల కావాలి

రాజులు ఉదాశీనతవహించలేని, నియంతలు కుట్రలు పన్నలేని,

ఏ మనిషీ మరొక మనిషిని అణచలేని నేల కావాలి.

(నాకు అమెరికా ఎప్పుడూ అలా కాలేకపోయింది.)

ఓహ్! స్వతంత్రప్రతిపత్తిగల ఈ నేల దేశభక్తి అనే

మాయదారి పూలకిరీటాలు తొడగని నేల కావాలి.

అవకాశాలు నిజమైనవై, జీవితం స్వేచ్ఛగా గడిచి,

నేను శ్వాశించే గాలిలో సమానత్వం పరిమళించాలి.

(నాకు ఎన్నడూ సమానత్వం కనిపించలేదు,

స్వేచ్ఛకి మారుపేరైన నేలలో స్వేచ్ఛకనిపించలేదు.)

ఎవరది, చీకట్లో గొణుగుతున్నది?

ఎవరది నక్షత్రాలమీద ముసుగుకప్పుతున్నది?

 

మోసపోయి, దూరంగా తరమబడ్డ తెల్లవాణ్ణి నేను,

బానిసత్వపు మచ్చలు తొలగిపోని నల్లవాణ్ణి నేను,

ఈ నేలమీంచి తరిమివేయబడ్డ ఎర్రవాణ్ణి నేను,

కలల్ని వెతుక్కుంటూ మనసుగ్గబట్టుకుని వచ్చిన పరదేశిని  నేను…

కాని చివరకు చవిచూసేదంతా అలనాటి బుద్ధిలేని పన్నాగాలే:

కుక్కల్లాపోట్లాడుకోడం, బలవంతుడు బలహీనుణ్ణి అణచివెయ్యడం

శక్తిసామర్థ్యాలు, ఆశలూగల నవయువకుణ్ణి నేను

లాభం, అధికారం, సంపాదన, భూ కబ్జా

విలువైనవన్ని కబ్జా, అవసరాలు తీర్చేవన్ని కబ్జాచెయ్యాలనే

యుగాలనాటి అంతులేని సంకెళ్లలో చిక్కుకున్నవాడిని.

మనుషుల్ని వాడుకుని,  ప్రతిఫలం తీసుకుని,

అన్నీ నేనే పొందాలనే దురాశలో చిక్కుకున్నవాణ్ణి .

నేనొక రైతుబిడ్డని. నేలకి దాసుణ్ణి.

నేనొక కార్మికుణ్ణి, యంత్రానికి అమ్ముడుబోయినవాణ్ణి;

నేనొక నీగ్రోని, అందరికీ సేవకుణ్ని,

ఆకలితో, దీనంగా, అలమటించే సగటు మనిషిని…

కలలతోపాటు ఆకలితోకూడా ఉన్నవాణ్ణి,

ఓ మార్గదర్శకులారా! నేను చితికిపోయిన వాణ్ణి,

ఒక అడుగూ ముందుకు వెళ్ళలేకపోయిన మనిషిని,

తరతరాలుగా చేతులుమారుతున్న నిరుపేద కార్మికుణ్ణి.

అయినా సరే, మొట్ట మొదటి కలగన్నవాణ్ని నేనే

రాజులకి ఊడిగం చేస్తున్న  పాత రోజుల్లోనే.

నాకల ఎంత సాహసోపేతమైనదీ, గాఢమైనదీ, నిజమైనదీ అంటే

ఇప్పటికీ ప్రతి ఇటుకలో, ప్రతి రాతిలో, ప్రతి నాగేటిచాలులో,

అమెరికాని అమెరికాగా చేసిన ఆ స్వేచ్ఛా గీతాలు

స్ఫూర్తిమంతంగా ప్రతిధ్వనిస్తూనే ఉంటాయి.

ఓహ్, ఏమి చెప్పను? మనిషిముఖమెరుగని ఆ తొలి సాగరకెరటాలపై

నా కలల నేలని వెతుక్కుంటూ ప్రయాణించిన నావికుణ్ణి నేనే;

దుర్భరమైన ఐర్లండు తీరాలనీ, పోలండు మైదానాలనీ,

ఇంగ్లండు పచ్చికబయళ్ళనీ, వదిలివచ్చినవాడిని నేనే.

“స్వేచ్ఛాప్రియుల స్వర్గం” నిర్మించడానికి

చీకటిఖండపు చెలియలికట్టలు దాటివచ్చినవాడిని నేను.

స్వేచ్ఛా జీవా?

ఎవడుచెప్పేడు మేము స్వేచ్ఛా జీవులమని? నేను కాదే?

నేనైతే ఖచ్చితంగా కాదే?  సహాయం పొందుతున్న లక్షలమంది కాదే?

సమ్మెచేస్తున్నపుడు కాల్చి చంపబడ్డ లక్షలమంది కాదే?

బ్రతకడానికి ఏ జీతమూ లేని వేనవేలమంది కాదే ?

మేము కన్నకలలన్నిటికీ ప్రతిఫలంగా

మేము ఆలపించిన గీతాలన్నిటికీ ప్రతిఫలంగా

మేము భద్రంగా దాచుకున్న కలలకి ప్రతిఫలంగా

మేము పట్టుకుతిరిగిన జెండాలకి ప్రతిఫలంగా

ఏ వేతనంలేని లక్షలమంది జనాభాకి ఉన్నది కేవలం…

ఆశలడుగంటినా ఇప్పటికీ మిగిలిన ఆ కల ఒక్కటే

అమెరికా మళ్ళీ అమెరికా కావాలి…

అనుకున్న లక్ష్యాలను ఇంకా చేరుకోలేకపోయిన నేల అది…

కానీ… ఇక్కడే ఏ మనిషైనా స్వేచ్ఛగా జీవించగల అవకాశం ఉంది.

ఈ నేల అందరిదీ కావాలి… ప్రతి పేదవాడిదీ, ప్రతిఇండియనుదీ, ప్రతి నీగ్రోదీ, నాదీ…

ఈ అమెరికాను అమెరికాగా మలిచింది…

వాళ్ల చెమట, రక్తం, వాళ్ళ నమ్మకం, వాళ్ల కష్టాలు,

వాళ్ల చేతులే లోహాల్ని కరిగించింది, వర్షంలో నాగలి నడిపించింది;

మళ్ళీ మన అద్భుతమైన కలని మనం రాబట్టుకోవాలి.

మీరు నన్ను ఏ పేరుతో దూషించినా సరే! ఫర్వాలేదు,

ఉక్కులాంటి స్వాతంత్ర్యానికి ఎన్నడూ తుప్పుపట్టదు,

ప్రజల జీవితాలమీద జలగల్లా బ్రతికేవాళ్లదగ్గరనుండి

మన పొలాలలని మనం తిరిగి తీసుకోవాలి,

అమెరికా! ఓ అమెరికా!

స్పష్టంగా నిర్భయంగా అంటాను,

అమెరికా ఎప్పుడూ నాకు అమెరికా కాలేకపోయింది,

అయినాసరే, ఒట్టేసి చెప్పగలను,

ఏదోనాటికి, ఇది ఆ అమెరికా అవగలదు!

శిధిలమై, జీర్ణావస్థకు చేరుకున్న దశనుండి,

బలత్కారాలూ, లంచగొండితనపు తెగుళ్ళనుండి, దోపిడీ, అబద్ధాలనుండి

ప్రజలం మనమందరం దీన్ని పునరుద్ధరించుకోవాలి,..

ఈ నేలని, ఈ ఖనిజాల్నీ, ఈ వృక్షసంపదని, ఈ జలవనరుల్ని.

పర్వతాలనీ, అనంతమైన మైదానాలనీ,

సువిశాలమైన ఈ రాష్ట్రాలనన్నిటినీ కాపాడుకోవాలి…

అప్పుడే మనం అమెరికాని పునర్నిర్మించుకోగలం .

.

లాంగ్స్టన్ హ్యూజ్

February 1, 1902 – May 22, 1967

అమెరికను కవి

.

.

Let America be America Again
.
Let America be America again.
Let it be the dream it used to be.
Let it be the pioneer on the plain
Seeking a home where he himself is free.

( America never was America to me.)

Let America be the dream the dreamers dreamed–
Let it be that great strong land of love
Where never kings connive nor tyrants scheme
That any man be crushed by one above.

(It never was America to me.)

O, let my land be a land where Liberty
Is crowned with no false patriotic wreath,
But opportunity is real, and life is free,
Equality is in the air we breathe.

(There’s never been equality for me,
Nor freedom in this “homeland of the free.”)

Say, who are you that mumbles in the dark?
And who are you that draws your veil across the stars?

I am the poor white, fooled and pushed apart,
I am the Negro bearing slavery’s scars.
I am the red man driven from the land,
I am the immigrant clutching the hope I seek–
And finding only the same old stupid plan
Of dog eat dog, of mighty crush the weak.

I am the young man, full of strength and hope,
Tangled in that ancient endless chain
Of profit, power, gain, of grab the land!
Of grab the gold! Of grab the ways of satisfying need!
Of work the men! Of take the pay!
Of owning everything for one’s own greed!

I am the farmer, bondsman to the soil.
I am the worker sold to the machine.
I am the Negro, servant to you all.
I am the people, humble, hungry, mean–
Hungry yet today despite the dream.
Beaten yet today–O, Pioneers!
I am the man who never got ahead,
The poorest worker bartered through the years.

Yet I’m the one who dreamt our basic dream
In the Old World while still a serf of kings,
Who dreamt a dream so strong, so brave, so true,
That even yet its mighty daring sings
In every brick and stone, in every furrow turned
That’s made America the land it has become.
O, I’m the man who sailed those early seas
In search of what I meant to be my home–
For I’m the one who left dark Ireland’s shore,
And Poland’s plain, and England’s grassy lea,
And torn from Black Africa’s strand I came
To build a “homeland of the free.”

The free?

Who said the free? Not me?
Surely not me? The millions on relief today?
The millions shot down when we strike?
The millions who have nothing for our pay?
For all the dreams we’ve dreamed
And all the songs we’ve sung
And all the hopes we’ve held
And all the flags we’ve hung,
The millions who have nothing for our pay–
Except the dream that’s almost dead today.

O, let America be America again–
The land that never has been yet–
And yet must be–the land where every man is free.
The land that’s mine–the poor man’s, Indian’s, Negro’s, ME–
Who made America,
Whose sweat and blood, whose faith and pain,
Whose hand at the foundry, whose plow in the rain,
Must bring back our mighty dream again.

Sure, call me any ugly name you choose–
The steel of freedom does not stain.
From those who live like leeches on the people’s lives,
We must take back our land again,
America!

O, yes,
I say it plain,
America never was America to me,
And yet I swear this oath–
America will be!

Out of the rack and ruin of our gangster death,
The rape and rot of graft, and stealth, and lies,
We, the people, must redeem
The land, the mines, the plants, the rivers.
The mountains and the endless plain–
All, all the stretch of these great green states–
And make America again!
.
Langston Hughes

February 1, 1902 – May 22, 1967

American.