వసంత ఋతువులోని పూలన్నీ
మన సమాధులని గుబాళింపజెయ్యడానికి సరిపోతాయి;
పాపం అవన్నీ మంచి వయసులో ఉన్నాయి,
మనిషి చూడబోతే అలంకరించుకునేది కాసేపే:
పుట్టినప్పటినుండి మన ప్రగతి ఒక సారి గమనించండి
మనం పుడతాం, పెరుగుతాం, తిరిగి మట్టిలో కలుస్తాం.
టాటాలు చెప్పుకుంటాం, అన్ని సుఖాలకీ,
అన్ని బలహీనతలకీ వశమౌతాము !
తియ్యని మాటైనా, నిశితమైన చూపైనా, పరిమళాల్లా,
నాలుగుదిక్కులా వ్యాపించి నశించవలసిందే.
సూర్యుడికోసం నిరీక్షించే నీడలా,
అందుకనే, ఈ తంతు అంతా జరుగుతుంటుంది.
రారాజుల నిష్ఫలమైన కోరిక, అంతే!
విజయచిహ్నాలద్వారా, నశ్వరమైన వస్తువులద్వారా
తమ పేరు శాశ్వతంగా వదిలిపోదామని
గాలిని పట్టుకోడానికి వలలు అల్లుతుంటారు.
.
జాన్ వెబ్స్టర్,
ఇంగ్లీషు కవి
1580-1634
.
John Webster
.
Vanitas Vanitatum (Vanity)
.
All the flowers of the spring
Meet to perfume our burying;
These have but their growing prime,
And man does flourish but his time:
Survey our progress from our birth;
We are set, we grow, we turn to earth.
Courts adieu, and all delights,
All bewitching appetites!
Sweetest breath and clearest eye,
Like perfumes, go out and die;
And consequently this is done
As shadows wait upon the sun.
Vain ambition of kings
Who seek by trophies and dead things
To leave a living name behind,
And weave but nets to catch the wind.
.
c.1580 – c.1634
English Dramatist
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
ఇష్టం వస్తోంది…
