రోజు: నవంబర్ 28, 2013

ఆ వంపునుండి ఎంత సడిలేకుండా పారుతోందీ నీరు;
ఈ వేలాడుతున్న సాలవృక్షాలకొమ్మల్లో
పిసరంత గుసగుసలైనా చెయ్యదు; వెలుగునీడలు
ఆ గడ్డి పరకలమీంచి నెమ్మదిగా పాకురుతూ పోతున్నాయి—
ఎంత నెమ్మదంటే, ఆ గులకరాళ్ళ తిన్నెలమీద
ప్రవాహం చేరి ఒక జీవిత సత్యాన్ని బోధించే లోపు
మనం రెండు సానెట్లు చదువుకోవచ్చు.
అక్కడికి నెత్తళ్ళు గుంపులుగా వచ్చి తలలు పైకెత్తుతాయి
ప్రవాహానికి వ్యతిరేకంగా తమ శరీరాలు నిలిపి
నీటి తాకిడికి చల్లబడిన సూర్యకిరణాలని
ఒక్క సారి తనివిదీరా ఆస్వాదించడానికి…
ఆనందపారవశ్యంలో కొట్టుకుంటూనే,
తమ జరీరంగు పొట్టల్ని ఆ ఇసక తిన్నెల్లో
ఒద్దికగా సర్దుకుంటున్నాయి.
నువ్వు ఏ మాత్రం చెయ్యి ముందుకి జాచేవో,
మరుక్షణం అందులో ఒక్కటికూడా కనిపించదు;
కానీ, కళ్ళు ఇటువైపు తిప్పిచూడు, అన్నీ మళ్ళీ ప్రత్యక్షం;
ఆ అలలకి కూడ ఈ చిన్న తావులలోకి చేరి, ఇక్కడి
ఆకుపచ్చని కేశాలలో సేదదీరడమంటే ఇష్టమేమో.
అలా సేదదీరుతూ, అవి ఒకింత హాయిని కలుగజేజేస్తూ
ఈ పచ్చని పొదరిళ్ళు శాశ్వతంగా ఉండడానికి తేమనిస్తాయి.

.

జాన్ కీట్స్

31 October 1795 – 23 February 1821

ఇంగ్లీషు కవి

.

.

Minnows
.
How silent comes the water round that bend;
Not the minutest whisper does it send
To the overhanging sallows; blades of grass
Slowly across the chequer’d shadows pass,—
Why, you might read two sonnets, ere they reach
To where the hurrying freshnesses aye preach
A natural sermon o’er their pebbly beds;
Where swarms of minnows show their little heads,
Staying their wavy bodies ‘gainst the streams,
To taste the luxury of sunny beams
Tempered with coolness. How they ever wrestle
With their own sweet delight, and ever nestle
Their silver bellies on the pebbly sand.
If you but scantily hold out the hand,
That very instant not one will remain;
But turn your eye, and they are there again.
The ripples seem right glad to reach those cresses,
And cool themselves among the em’rald tresses;
The while they cool themselves, they freshness give,
And moisture, that the bowery green may live.

.

John Keats

31 October 1795 – 23 February 1821

English Poet