కవిమిత్రుడి మది ఊరుపు… శ్రీనివాస్ వాసుదేవ్, తెలుగు
1
నా నరాల్లో సంగీతం ఉరకలెత్తుతోంది
అయినా, సరియైన స్వరం అందడం లేదు.
నా దగ్గర తీగతెగిన వీణియ ఉంది
దాన్ని సరిచేసి శృతిచేయగల వైణికుడు కనిపించడంలేదు.
2
విషాదభరితమైన గాథ ఉంది చెప్పడానికి
కాని చెవిఒగ్గివినే శ్రోతే కరువైపోయాడు.
పదాల ప్రవాహంతో గొంతు ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతోంది
రసావిష్కారమై పొరలే తీరు మాత్రం కనిపించడం లేదు.
3
నా విశ్వాసాల ప్రపంచం దిగంతాలకి వ్యాపించి ఉంది
అయినా అప్పుడప్పుడు సందేహాలు తలెత్తుతూనే ఉన్నాయి
నా దగ్గర ఎన్నో చిరునామాలున్నా
సత్యాన్ని ఆవిష్కరించగల గడప కనిపించడం లేదు.
4
నా మనసంతా శూన్యం ఆవరించి ఉంది
దాన్ని అనుకంపతో నింపడానికి అనువుగా.
కాలశకలాలని ఏర్చికూర్చాను, గతచరిత్రని కథనం చేద్దామని,
ఎంతప్రయత్నించినా అవి ఉదాత్తమైన చరిత్రగా మలచబడటం లేదు.
5
నా చుట్టూ వర్ణమాలవంటి సుందర స్నేహ వదనాలున్నాయి
కానీ ఏదీ ఓదార్చగల పదంగానీ,
సాంత్వననివ్వగల మాటగానీ పలకడం లేదింకా…
పలకడం లేదింకా…
.
శ్రీనివాస్ వాసుదేవ్
తెలుగు
ఇండియన్
( స్వేచ్చానువాదం. )
.
ఈ కవిత చదవగానే (అందుకే అనువాదంలో కూడా ఆ మాటలే కనిపిస్తాయి) నాకు వేదుల సత్యనారాయణ శాస్త్రిగారి ముచ్చటైన మూడు పద్యాల “ఆశాగానము” అన్న ఖండికలోని మొదటి పద్యం గుర్తొచ్చింది. అందులో సందర్భం ఇక్కడి సందర్భమూ వేరనుకొండి. అక్కడ జీవుడు భగవంతుని ప్రార్థిస్తున్నాడు. ఇక్కడ మిత్రుడికి తన అసహాయత ప్రకటిస్తున్నాడు.
వేదుల వారి పద్యం ఇది:
ఏ సడి లేక ఈ ప్రకృతియెల్ల గభీర నిశానిబద్ధమై
నీ సుకుమార హస్తముల నిద్దురవోయెడిమౌనవేళ, నీ
వే, సరిజేసి ఈ శిధిలవీణను పాడుమటంచు నాపయిన్
ద్రోసెదవేల, తీగ తెగునో, శృతిదప్పునొ, పల్కదో ప్రభూ!
- Image Courtesy: Srinivas Vasudev
అనువాదలహరి 