చీమల పుట్ట … రాబర్ట్ విలియం సెర్విస్

మా పెరట్లో ఊదారంగు పైన్ చెట్టుక్రింద

నల్ల చీమలు ఒక పెద్ద పుట్ట పెట్టేయి,

చివికినట్టుండే ఆ పుట్టని గమనిస్తూ

తరచు నేను ఆశ్చర్యపోతూ ఉండేవాడిని. 

 

నిరంతరం శ్రమిస్తూ అవి తిరగడం నాకు 

చూడ్డానికి చాలా వింతగా అనిపించేది; 

చూస్తున్నప్పుడు, వాటిలాగే శ్రమించే మనుషులని

గమనించే దేముడిలా నన్నునేను ఊహించుకునే వాడిని. 

 

అలా ఉండగా ఒక రోజు మా పనిమనిషి వచ్చింది

సరిగ్గా సమయానికి ఆమె చేతులు పట్టుకున్నాను

గనక సరిపోయింది; ఎందుకంటే, బలిష్టమైన

రెండుచేతుల్లోనూ రెండు బాల్టీల మరుగునీళ్ళున్నాయి.

 

ఆమె నవ్వుతూ అంది: “ఈ నీళ్ళు పోసేనంటే

ఒక్క దెబ్బకి అవన్నీ చచ్చి ఊరుకుంటాయి.”

నేనన్నాను: “దొంగ ముం…! నువ్వు ఒక్క చీమని

ఏం చేసినా చూసుకో, నీ పని పడతాను.”

 

వేలకొద్దీ ప్రాణులు, అలా ఎంతో ఆత్రంగా

ఒకరి ఊసులేక, అలుపెరుగక శ్రమపడుతున్నాయి;

అవన్నీ వాటి ఇళ్ళూ, భార్యా పిల్లలతో సహా 

ఒక్క దెబ్బకి నశించడమంటే, ఒకసారి ఆలోచించండి! 

 

నిలువునా ఒళ్ళుకాల్చేసే ఆ నరకాన్ని ఊహించండి.

అది ఏదో విపరీతంగానూ, మరీ అసంబద్ధమైన 

పోలికలా ఒకవేళ కనిపిస్తోందేమో; అయితే ఒక్కసారి

చరిత్ర గుర్తుకు తెచ్చుకొండి: హిరోషిమా .

.

రాబర్ట్ విలియం సెర్విస్

.

Black ants have made a musty mound

My purple pine tree under,

And I am often to be found,

Regarding it with wonder.

Yet as I watch, somehow it’s odd,

Above their busy striving

I feel like an ironic god

Surveying human striving.

Then one day came my serving maid,

And just in time I caught her,

For on each lusty arm she weighed

A pail of boiling water.

She said with glee: “When this I spill,

Of life they’ll soon be lacking.”

Said I: “If even one you kill,

You bitch! I’ll send you packing.”

Just think; ten thousand eager lives

In that toil-worn upcasting,

Their homes, their babies and their wives

Destroyed in one fell blasting!

Imagine that swift-scalding hell! . . .

And though, mayhap, it seems a

Fantastic, far-fetched parallel –

Remember . . . Hiroshima.

.

Robert William Service.