రోజు: ఫిబ్రవరి 2, 2013

You, sculptor of my life!

You assigned to each organ of my body

a specific movement after recasting each…;

Whether you did it by an inadvertent error

or, by intention as they were looking bad,

you have reoriented my eyes.

Now,

they should only watch the world you show

and that world is nothing but You.

O sculptor of my life!

Is it sufficient if I move

as your joystick-eyes guide,

like a game toy made by you?

What about my spirit?

Do you wonder

how the statue can claim a soul?

Instead of acting as per your bidding?!

You sculptor of my life!

You blessed me these eyes…

You endowed me with vision…but,

you say, the world is only what you show;

And I shouldn’t mind about my mind.

Isn’t it you who shaped my lips?

Then why there should be speech,

when there is a head that can nod?

Strange indeed!

When I watched the world

through my mother’s lap,

I was like any other person.

There was freedom in my look,

There was freedom in my speech,

So was my laughter and my walk.

A platonic love,

as pure and voluntary as mother’s,

was available in abundance.

I was having that ‘self ’ even when

they sent me after you in good faith.

When I was transformed,

or,

when you metamorphosed me,

I know not!

You became the mentor

and I, the dancing doll

to dance to your dictates.

What a life!

There are eyes … but no vision,

There are ears … but cannot hear

There is voice …. but cannot speak

There is a Soul … is as good as not,

Tut!

Can you still call this life???

.

Sobha Raju

(Courtesy: http://kaarunya.blogspot.com/2013/01/blog-post_22.html )

Sobha Raju is working as a Teacher  in  Chennai, Tamilnadu, India. She has another blog  http://sakhi21.blogspot.com/

.

నా జీవితపు శిల్పీ…!!!

.

నా జీవితపు శిల్పీ…!!!

నా శరీరంలోని ఒక్కో అంగానికి

సరికొత్త నిర్మాణాన్ని…

భిన్నమైన కదలికల్ని ఇచ్చిన

నా జీవితపు శిల్పీ…

మర్చిపోయి ఇచ్చావో

చూసేందుకు బాగుండదని మలిచావో

పొరపాటున కళ్లను చెక్కావు

కానీ అవి…

నువ్వు చూపే ప్రపంచాన్నే చూడాలి

ఆ ప్రపంచం అంతా నువ్వై ఉండాలి

నా జీవితపు శిల్పీ…

నీ చేతుల్లో రూపుదిద్దుకున్న

కదిలే శిల్పంలా

నీ కనుసన్నల్లో మనసుకుంటే చాలా..?

మరి నా మనసు మాట..?

ఇదెక్కడి విచిత్రం…

శిల్పానికి మనసెందుకేంటి?

చెప్పినట్టల్లా వింటే చాలదా..?!

నా జీవితపు శిల్పీ…

కళ్లను ఇచ్చావు..

చూపునూ ఇచ్చావు.. కానీ

నువ్వు చూపిందే ప్రపంచమన్నావు

మనసు వద్దే వద్దన్నావు

నోటి రూపం నువ్వు దిద్దిందేగా

అయితే మాటలెందుకులే

ఆడించే తలనిచ్చావుగా

అదేంటో…

అమ్మ ఒళ్లోంచి ఈ ప్రపంచాన్ని చూసినప్పుడు

నేను అందరిలాంటి మనిషినే

నా చూపులోనూ, మాటలోనూ

నవ్వులోనూ, నడకలోనూ.. స్వేచ్ఛ

అమ్మంత స్వచ్ఛమైన ప్రేమ

అంతే స్వచ్ఛంగా దొరికేది

నమ్మి నీ వెంట పంపినప్పుడు కూడా

నేను మనసున్న మనిషినే..

ఎప్పుడు మార్చబడ్డానో

ఎప్పుడు మార్చుకున్నావో

నువ్వు శిల్పివయ్యావు

నువ్వు చెప్పినట్టల్లా ఆడే

శిల్పాన్ని నేనయ్యాను

కళ్లుండీ చూడలేనితనం

చెవులుండీ వినలేనితనం

నోరుండీ మాట్లాడలేనితనం

మనసుండీ లేని తనం

ఇదీ ఒక జీవితమేనా…???

.

Sobha