.
చీకటిపడేవేళకి నన్ను నేను చూసుకునేసరికి
నిస్సారమైన ఊషరక్షేత్రంలో ఉన్నాను.
నల్లని ఆ చిత్తడినేల ఏ రూపురేఖలులేకుండా
రూపుగట్టిన విషాదంలా కనిపించింది.
“ఇదికూడా నా జీవితంలానే ఉంది,
చీకటి పుట్టలా.” అనుకున్నాను నేను.
“దురదృష్టం వెన్నాడి చవుడు పడిపోయింది….
ఎటుచూసినా వెలుగురేక కనబడదు”
తలెత్తి ఒకసారి ఆకాశం లోకి చూసేసరికి,
అక్కడి వర్ణవ్యంజనము నన్నాకట్టుకుంది.
మెరుగంచుల కారుమబ్బులు చూసేక అనిపించింది:
చూడాలేగాని, బహుశా సాంత్వన అన్నిచోట్లా దొరుకుతుందని.”
ఒక వక్ర బుద్ధి, నిర్దాక్షిణ్యంగా
మంచిని చెడుగ వ్యాఖ్యానించినపుడు
కలిగే బాధలా, నా తప్పుడు ఆలోచనకు
నన్నునేనే నిందించుకుంటూ నిలుచున్నాను.
వృత్తాకారపు దిగంతాల అంచులనుండి,
వింతఆకృతిగల ఒక చిత్రమైన ఆకారం పైకి లేచింది
చాలా అసహ్యంగా, భయంకరంగా ఉంది, దాన్ని
ఊహించగలనేమోగాని, చూడలేను.
“ఇదొక మృత్యుగహ్వరము. ఇక్కడ వెలుగుకూడా
చీకటి సంతరించుకుంటుంది” అని గర్జించింది ఆ ఆకారం.
నా కొత్తగా వచ్చిన ఆశావాదముతో అన్నాను:
“ఒక్క ఆకాశం లోకి తలెత్తి చూస్తే తప్ప”
“అవును. కానీ, ఒక క్షణం ఆగిచూడు…” అరిచేడు వాడు.
“హ్హహ్హహ్హా! ఇప్పుడు చూడు తెలుస్తుంది”
తలెత్తాను. ఆఖాశం నిండా చీకటి ఆవరించింది.
మునపటి దివ్యకాంతులు మాయమయాయి.
మెత్తనిపులిలా నవ్వేడతడు.
.
థామస్ హార్డీ
(2 June 1840 – 11 January 1928)
ఆంగ్ల కవీ, నవలా కారుడూ
.
A Meeting With Despair
As evening shaped I found me on a moor
Which sight could scarce sustain:
The black lean land, of featureless contour,
Was like a tract in pain.
“This scene, like my own life,” I said, “is one
Where many glooms abide;
Toned by its fortune to a deadly dun–
Lightless on every side.
I glanced aloft and halted, pleasure-caught
To see the contrast there:
The ray-lit clouds gleamed glory; and I thought,
“There’s solace everywhere!”
Then bitter self-reproaches as I stood
I dealt me silently
As one perverse–misrepresenting Good
In graceless mutiny.
Against the horizon’s dim-descernèd wheel
A form rose, strange of mould:
That he was hideous, hopeless, I could feel
Rather than could behold.
“‘Tis a dead spot, where even the light lies spent
To darkness!” croaked the Thing.
“Not if you look aloft!” said I, intent
On my new reasoning.
“Yea–but await awhile!” he cried. “Ho-ho!–
Look now aloft and see!”
I looked. There, too, sat night: Heaven’s radiant show
Had gone. Then chuckled he.
.
Thomas Hardy
(2 June 1840 – 11 January 1928)
English Poet and Novelist
He is part of the “Naturalistic Movement ” a literary movement where its followers believed in the theory of evolution of Charles Darwin and that environment and heredity play an inescapable part in shaping human character. And the literary works “exposed the dark harshness of life, including poverty, racism, violence, prejudice, disease, corruption, prostitution, and filth. As a result, naturalistic writers were frequently criticized for focusing too much on human vice and misery.” Though Hardy produced more than a dozen novels in a literary career spanning over almost half a century, he is more renowned for his novels “Tess of the d’Umbervilles” (A movie based on it is being released all over US this week with the lead role played by Freida Pinto of Slum dog Millionnaire fame), Far From the Madding Crowd, and The Mayor of Casterbridge.
అనువాదలహరి 
స్పందించండి