మోచాత్ అజరామర సంగీతం గొంతులో కూనిరాగాలు తీసినట్టు.
.
అనా అఖ్మతోవా
(జూన్ 23, 1889 – మార్చి 5, 1966)
సోవియట్ రష్యను కవయిత్రి
.
(ఈ కవితలో ఆవేదన పూలంటే నిజంగా ఇష్టం లేకపోవడం కాదు. వాటిని ఎటువంటి పనులకు నియోగిస్తున్నారో తలచుకుని తనబాధని వ్యక్తం చేస్తున్నాది కవయిత్రి (నా అభిప్రాయంలో). ఆమె ఇందులో ఇంకొక్కటి చేర్చితే బాగుణ్నని పించింది. అయితే ఆమెకు అలాంటివి అనుభవంలో లేకపోబట్టివ్రాయలేదు. ఉంటే, అన్నిటికంటే ముందుగానే చెప్పేదేమో. ఈ మధ్య ఒక స్వామీజీ ఒకానొక నగరానికి వేంచేస్తే, ఆయనకి భక్తులు గులాబీపుష్పాలతివాచీ పరిచేరు. అది TVలో ప్రసారం అయింది. ఒక స్వామీజీనడవడానికి అన్ని గులాబీ పూలు నాశనం చెయ్యాలా అని నా శ్రీమతి ఆవేదన వ్యక్తం చేసింది. నిరాడంబరత, నిస్సంగత్వం వంటి సత్యాలని వెయ్యి ప్రవచనాలకంటే, చిత్తశుధ్ధిగా చేసే ఆచరణ వల్ల ఆవిష్కరించగలమన్న సత్యం ఇటు ప్రజలకీ, అటు స్వామీజీలకీ ఎప్పుడు అవగతమవుతుందో)
.
I Don’t Like Flowers
.
I don’t like flowers – they do remind me often Of funerals, of weddings and of balls; Their presence on tables for a dinner calls.
But sub-eternal roses’ ever simple charm Which was my solace when I was a child, Has stayed – my heritage – a set of years behind, Like Mozart’s ever-living music’s hum.
.
Anna Akhmatova
(June 23 1889 – March 5, 1966)
A Soviet Modernist Poet
Born Anna Andreyevna Gorenko, she is more popular by her pen name. Requiem (1935–40) is her tragic masterpiece about the Stalinist terror. Her simple and emotionally restrained style was original and distinguished her from her contemporaries. Her’s was a strong female voice. In spite of continued censorship and condemnation of her poetry she did not leave the country but chose to stand witness to the atrocities around her. Meditations on Time and Memory, and difficulties in writing and living under the shadow of Stalinism were her recurrent themes.
In my opinion, it is not her disliking for flowers that Akhmatova portrays in this poem, but her protest for the kind of use they are put to. Had she known (or seen) the kind of misuse flowers are put to these days, I am sure, she might have mentioned it first thing here. People were mad to give a Rose-carpet welcome to a Swamiji which was broadcast live on TV. My wife was upset and commented that if it was necessary to waste so many roses for such welcome. No one knows when the simple truth dawns on Swamijis and their devout devotees that one can teach austerity and simplicity in life more by practice than by precept or any amount of lecturing.
