రోజు: మార్చి 21, 2012

I

ఓ మృత్యువా! నీకభ్యంతరంలేకపోతే, నిన్నొకటడగాలని ఉంది.
మేము ఎన్నో ఆశల గూళ్ళను నిర్మించుకున్నామే.
నువ్వుతలుచుకుంటే, మా ఆత్మలు ప్రశాంతంగా ఉండడానికి
ఓ మృత్యువా! ఒక్కటంటే ఒక్కటి  మాకు ప్రసాదించలేవా?

ఏ సార్వభౌమ చిహ్నాలూ అక్కరలేదు.
సూర్యుడూ, మంచు ముత్యాల మెరుపులు పొదిగిన గోపురాలూ అక్కరలేదు.
అధికారముద్రలనీ, కరవాలాలపిడులనీ ఉంచడానికి యోగ్యతలేనిదైనా సరే,
ఏదో ఒక అడవిచెక్కతో చేసినదైనా, తలమీద ఒకకప్పు, చాలు!

మార్పులూ, భయాలూ, పీడకలలూ,అపరాథభావనలనుండి విముక్తమై,
ప్రేమ శాశ్వతంగా నిద్రించేలా ఎంత హీనమైనదైనా, ఒక చిన్న ప్రియమైన గూడు;
చూసి తలుచుకుందికి, మా జీవితాలకి ఆమాత్రం విడిచిపెట్టలేవా?
ఓ మృత్యువా! నువ్వు తలుచుకోవాలిగాని.

II

ఓరి మానవా! నన్నెదిరించి వాదించడానికి నీ కెంత ధైర్యం?
నా పనితీరు ఏమిటో, నేను ఎప్పుడు ఎక్కడ
ఏమేమి సృష్టించగలనో నీకు తెలుసా? తెలీదు, పరికించి చూడు,
మానవా! నువ్వు నీ గురించి ఏమనుకుంటున్నావు?

నీ జీవితసాఫల్యాలూ, నీ వంశవృక్షపు శాఖాగ్రాల నవకుసుమాలూ
నే వేసిన మొలకలు కాక మరేమిటనుకుంటున్నావు ?
ఈ భూమీ సప్తసముద్రాలూ నేను ఉఫ్ మని ఊదేనంటే
తట్టుకో లేవు. తల వాల్చవలసిందే.

నువ్వు గొప్పవాడివైతే కావచ్చు గాని, నా ముందు తల దించుకో:
కాలమూ, తిరుగులేని విస్మృతీ నిన్నక్కున జేర్చుకున్నాక,
నువ్వూ ఉండవు… నీ కనుబొమల మీద గర్వమూ ఉండదు.
మానవా! నువ్వనగా ఎంత?

III

ఓ మృత్యువా! నువ్వు చెప్పినట్టు నువ్వు శాశ్వతమైనా, కాకపోయినా,
మమ్మల్ని నువ్వు హరించినా, మేము బ్రతికిబట్టగట్టినా
ఓ మృత్యువా! నువ్వు ఉన్నావంటే, కారణం,
నీ బలం అంతా నువ్వంటే మాకున్న భీతి.

నీ శక్తి, మా భయం లోంచి పుట్టింది.
ఎవడు నీకు భయపడడో, వాడు నీ శిరసు మీది నుండి
భూమ్యాకాశాలను హరించగల కిరీటాన్ని సంగ్రహిస్తాడు.

భూమీ, సముద్రాలూ, ఆకాసమూ, చినుకులా ఆవిరిలా
మాయమైపోవచ్చు. వాటి అన్నిరూపాలూ నశించవచ్చు.
మృత్యువా! అసలు నువ్వు బ్రతికుంటావో లేదో
మాకు అప్పుడు ఖచ్చితంగా తెలుస్తుంది.

.

                                        చార్ల్స్ ఏల్గర్నాన్ స్విన్ బర్న్  

స్విన్ బర్న్ అనగానే శ్రీశ్రీ రాసిన “ఏవి తల్లీ నిరుడుకురిసిన హిమ సమూహములు” అన్న కవితా దానికి అతను ప్రేరణగా పేర్కొన్న “The Snows of Yesteryear” కవితా గుర్తుకొస్తాయి. ఇంగ్లీషు కవీ, నాటకకర్తా, నవలాకారుడూ, విమర్శకుడూ అయిన స్విన్ బర్న్ పేరు 1903 నుండి -1907 దాకా, తిరిగి 1909 లోనూ నోబెల్ బహుమతికి సిఫార్సు చెయ్యబడింది. గురజాడ ముత్యాలసరాలలాగా, ఆరుద్ర కూనలమ్మ పదాల్లా, ఇతనుకూడ Roundel అన్న ఛందోప్రక్రియను సృష్టించి  అందులో ఒక వందకవితలు రాసి, ప్రముఖ కవయిత్రి క్రిస్టినా రోజేటికి అంకితమిచ్చాడు.  అందులో ప్రముఖంగా ” A Baby’s Death ” అన్న కవిత అతనికి మంచి పేరు తేవడమే గాక Sir Edward Edgar అన్న బ్రిటిషు సంగీతకారుడు The Little Eyes That Never Knew Light అన్న పేరుతో దాన్నిస్వరపరిచేడు కూడా. శ్రీశ్రీలాగ, ఛందస్సూ, శబ్దము తోపాటు, వాటి లయమీదా అతనికి అపారమైన ప్రజ్ఞ ఉంది.  Atlanta in Calydon అన్న verse drama చాలా కాలం మన యూనివర్శిటీలలో పాఠ్యగ్రంథంగా ఉండేది.

.

A Dialog

I.

Death, if thou wilt, fain would I plead with thee:
Canst thou not spare, of all our hopes have built,
One shelter where our spirits fain would be,
Death, if thou wilt?

No dome with suns and dews impearled and gilt,
Imperial: but some roof of wildwood tree,
Too mean for sceptre’s heft or swordblade’s hilt.

Some low sweet roof where love might live, set free
From change and fear and dreams of grief or guilt;
Canst thou not leave life even thus much to see,
Death, if thou wilt?

II.

Man, what art thou to speak and plead with me?
What knowest thou of my workings, where and how
What things I fashion? Nay, behold and see,
Man, what art thou?

Thy fruits of life, and blossoms of thy bough,
What are they but my seedlings? Earth and sea
Bear nought but when I breathe on it must bow.

Bow thou too down before me: though thou be
Great, all the pride shall fade from off thy brow,
When Time and strong Oblivion ask of thee,
Man, what art thou?

III.

Death, if thou be or be not, as was said,
Immortal; if thou make us nought, or we
Survive: thy power is made but of our dread,
Death, if thou be.

Thy might is made out of our fear of thee:
Who fears thee not, hath plucked from off thine head
The crown of cloud that darkens earth and sea.

Earth, sea, and sky, as rain or vapour shed,
Shall vanish; all the shows of them shall flee:
Then shall we know full surely, quick or dead,
Death, if thou be.