నేను చిన్నపిల్లగా ఉన్నప్పుడు నాతో ఆడిన పిల్లలందరివీ
లూయిజ్, తన గోధుమరంగుజుత్తు చక్కగా జడేసుకునీ,
ఏనీ, తన ఉంగరాలజుట్టు హాయిగా, ఎగరేసుకుంటూను
.
నిద్రలోనే కాలాన్ని మరిచిపోతాం…
ఇప్పుడు వాళ్లంతా ఎలా ఉన్నారో, ఎవరికి తెలుస్తుంది?
కాని నిన్నరాత్రి చిన్నప్పటిలాగే ఆడుకున్నాం,
మెట్ల పక్క మలుపులో బొమ్మరిల్లుతో సహా
.
ఏళ్ళు గడిచినా, కాలం వాళ్ళ ముఖాలని పదునుపెట్టలేకపోయింది.
వాళ్ళ కళ్ళలోకి చూశాను… అప్పటిలాగే ఇంకా అమాయకంగానే ఉన్నై,
వాళ్ళూ నా గురించి కలగంటుంటారా?
వాళ్ళకీ నేను చిన్నపిల్లలాగే కనిపిస్తుంటానా? ఏమో!
.
సారా టీజ్డేల్,
అమెరికను కవయిత్రి
.
Only In Sleep
.
Only in sleep I see their faces, Children I played with when I was a child, Louise comes back with her brown hair braided, Annie with ringlets warm and wild.
Only in sleep Time is forgotten — What may have come to them, who can know? Yet we played last night as long ago, And the doll-house stood at the turn of the stair.
The years had not sharpened their smooth round faces, I met their eyes and found them mild — Do they, too, dream of me, I wonder, And for them am I too a child?
