రోజు: అక్టోబర్ 31, 2011

.

నేనొక పురాదేశపుయాత్రికుడిని కలిసేను

అతనన్నాడుగదా: “ఎడారిలో

నేను శిల్పాకృతిలో రెండు మహోన్నతమైన పాదాలు

మొండివి, చూసేను.

దగ్గరలోనే ఇసుకలో సగం కప్పబడి

చెదిరిన శిరస్సుకూడా కనిపించింది.

ఆ ముఖంమీద చిట్లించిన నొసలు,

మడిచిన క్రింది పెదవీ, అపహసిస్తున్న అధికార దర్పమూ,

నిర్జీవమైన ఆ శిలలో ఎంత సజీవంగా

అచ్చుగుద్దినట్టు ప్రతిఫలిస్తున్నాయంటే,

ఆ శిల్పి ఎవరో ఆ వెక్కిరించిన చేతినీ,

ఆవేశపూరితమైన హృదయాన్నీ బాగా చదివేడని  తెలుస్తోంది.

అక్కడ పీఠం మీద ఈ మాటలు చెక్కి ఉన్నాయి:

‘నేను రాజాధిరాజు ఓజిమాండియస్ ని.

ఓరీ బలదుర్విదగ్ధులారా! స్వయంకృషితో విస్తరించిన

నా సామ్రాజ్యాన్ని గమనించి, నిట్టూర్చండి.’

.

ఇప్పుడా బృహద్విధ్వంసం చుట్టూ

ఏమీ మిగలలేదు,

కనుచూపుమేరా విస్తరించిన సువిశాల సైకతశ్రోణులు తప్ప.”

.  

షెల్లీ

.

Ozymandias

.

I met a traveller from an antique land

Who said: `Two vast and trunkless legs of stone

Stand in the desert. Near them, on the sand,

Half sunk, a shattered visage lies, whose frown,

And wrinkled lip, and sneer of cold command,

Tell that its sculptor well those passions read

Which yet survive, stamped on these lifeless things,

The hand that mocked them and the heart that fed.

And on the pedestal these words appear —

“My name is Ozymandias, king of kings:

Look on my works, ye Mighty, and despair!”

Nothing beside remains. Round the decay

Of that colossal wreck, boundless and bare

The lone and level sands stretch far away.’

.

PB Shelly