Spectral-hued Hope … Vimala, Telugu, Indian Image Courtesy: http://www.google.co.in . Hope That endless abysmal strains of grief, Which blossom as clear chrysanthemum of smiles On the lips of a babe Hope That eons-familiar mystic astral-drizzle that rains unseen at night On the expansive silent seas of darkness Hope Which walks with green grassy step (pie)s Through the sand storms of Saharan Desert Hope That lukewarm bonfire warmth of faggots Kindled on the solidified icy Arctic seas Hope That streak of lightning like the glittering cardinal rays of rising sun That kiss the earth on its head Hope That comes floating on the chariot Of wafting cloud currents Hope That lilting little cool moonbeam Advancing on the swing of crescent moon Hope That animate primitive dormant dreams in me Touching my dreamy eyes ethereally like peacock plumes, Hope That enduring water-spring amidst the heaps of sandy debris Annals of destructive degenerate human civilizations Hope That pleasant seizure of desire That showers fragrances of green champak On the lacerated life Hope That warm soothing embrace of a mother To a wailing kid vanquished in his play Hope That inviting tintinnabulation of anklet bells In the profound silence of Encircling Aimless culs-de-sac, Hope That spec of spark that lights life eternally Hope That pulsating life of man who unveiled a supreme wonder Hope That din of gallant resistances by the common men Hope That Morning Star which kindly leads the way When the earth under the feet suddenly gives in , Hope! Come ! Settle on my sails of dreams Becoming a spectral hued butterfly! . Vimala . సప్తవర్ణాల ఆశ . అనంత దుఃఖరాగాల అగాథాల్లోంచి పసిపాప పెదవులపై పూసిన చిరునవ్వుల చామంతుల్లా ఆశ నిరాశామయ చీకటి సముద్రాలపై రాత్రి రహస్యంగా కురిసే నక్షత్రాల చిరపరిచిత చిరుజల్లులా ఆశ సహారా ఎడారుల ఇసుక తుఫాను మధ్య గరిక పచ్చని మైదానాల పాదాలతో నడిచి వెళ్ళే ఆశ అంటార్కిటికాలో ఘనీభవించిన మంచు సముద్రాలపై వెలిగించిన నెగళ్ళ నులివెచ్చని వెచ్చదనం లా ఆశ భూమి శిరస్సును ముద్దాడే వెలుగు కెరటాల సూర్యోదయంలా తళుక్కున మెరిసే ఆశ తెలిమబ్బు కెరటాల తేరుపై ఊరేగుతూ వచ్చే ఆశ నెలవంక ఊయలపై వెన్నెల్లా చల్లగా ఊగుతూ వచ్చే ఆశ నెమలి పింఛంలా నా కలల కళ్ళని సుతారంగా తాకి నిదురించే అనాది స్వప్నాల్ని మేల్కొలిపే ఆశ విధ్వంసక మానవేతిహాసాల శిధిల నాగరికతా ఇసుక మేటల మధ్య ఆరని నీటిచెలమలా ఆశ క్షతగాత్ర జీవితంపై కురిసే పున్నాగపూల పరిమళంలా హాయిగా కమ్ముకునే ఆశ ఆటలో ఓడి ఏడ్చే బిడ్డని ఒడిజేర్చి ఓదార్చే తల్లిలా ఆశ దారులన్నీ మూసుకుపోయిన గమ్యరాహిత్యాల నిరామయ నిశ్శబ్దాల మధ్య చిరుమువ్వల సవ్వడిలా పిలిచే ఆశ అనుశృతంగా జీవితాన్ని వెలిగించిన అగ్ని కణంలా ఆశ మహాద్భుతాన్నావిష్కరించిన మనిషి ప్రాణ స్పందనలా ఆశ సామాన్యుల సాహసోపేత ప్రతిఘటనల పెనుఘోషలా ఆశ నమ్ముకున్న నేల పాదాలకింద ముక్కలైనా వేగుచుక్కయి వెలుగుదారిచూపే ఆశ ఆశా! నాకలల తెరచాపపై సప్తవర్ణాల సీతాకోక చిలుకలా వచ్చి వాలు! . విమల 13 జులై ఆంధ్రజ్యోతి 2003 మృగన కవితా సంకలనం నుండి Rate this:దీన్ని పంచుకోండి:పంచుకోండిలింక్డ్ఇన్ట్విట్టర్టంబ్లర్వాట్సాప్ఫేస్బుక్దీన్ని మెచ్చుకోండి:ఇష్టం వస్తోంది… 2 వ్యాఖ్యలుఅక్టోబర్ 14, 2011
అనువాదలహరి 