రోజు: సెప్టెంబర్ 26, 2011

.

She abhors moonshine…

And detests the drizzle…

She vents impatience

At the inability of her dwarfish hands

To reach out to Rajahmundry from Bezwada 

And her vengeance over the world and

something she can’t name or express

In locking the door…

Scurrying out with a lunch box stuffed in hurry,

hanging on to the bus, to the rickshaw, to her own walk,

And to the nail-biting typewriter,

dragging the day with black carbons till night fall

With bought out sleep and endless dreaming …

And even in those fortuitous fortnightly love-plays

Remembering only the last swearing of the boss for asking for leave,

Before they could rehearse how to open up

with the none-too-assuring words,

the devil of a train blares the whistle

and they withdraw their embracing looks  —

“I remain, ta-ta, take care of your health”

become routine hackneyed phraseology.

For the miracle of getting tethered to the same post happen—

they go on sending application after application

And reassuring their existence through

postal-delayed letters and with connected and disconnected calls,

with the fond hope … that,  at least,

“passed away’ message

passes on to the other partner on time..

.

షరా మామూలే

……………………….

వెన్నెలంటే చీదరగా…

వానంటే చిటచిటగా …..

బెజవాడ నుంచి రాజమండ్రికి అల్లుకోలేని

మరుగుజ్జు చేతులమీద అసహనంతో ఆవిడ

లోకంమీద కసినీ, మరేదో తెలీనితనాన్నీ తలుపుకి తాళం బిగించడంలో చూపిస్తూ

కంగారు మెతుకుల డబ్బాతో

బస్సుకి వేలాడి నడకలో వేలాడి

పటపటా వేళ్ళు కొరుక్కుతింటున్న టైపుమిషనుకి వేలాడి

నల్లటి కార్బనుతో పగటిని రాత్రికి మోసికెడుతూ

కొనుక్కున్న నిద్రలతోనూ,  కొలిక్కిరాని కలల కలవరింతలతోనూ

పున్నమికో అమవశకో పోగుపడ్డ ప్రేమాటలో సైతం

సెలవడిగిన వేడుకోలుకి అధికారి వాడిన ఆఖరితిట్టు గుర్తొచ్చి

భరోసాలేని కబుర్లతో గొంతెలా విప్పాలో రిహార్సలు వేసుకునేలోగా

కూత వేటు వేసిన రైలు రాకాసికి పెనగి

ఎవరి చూపులు వాళ్ళు లాక్కుంటూ

“వుంటాను టాటా ఆరోగ్యం జాగ్రత్త “గా

షరా మామూలై

ఒకే రాటకు మెడ బిగించుకునే అధ్బుతంకోసం

అర్జీల మీద అర్జీలు పెట్టుకుంటూ

పోస్టల్ డిలే ఉత్తరాలతోనూ కలిసీ కలవని టెలిఫోన్ తీగలతోనూ

బతికే వున్నామనిపించుకుంటూ

చావు వార్త చేరుతుందని నమ్ముతూ….

.

కొండేపూడి నిర్మల

12.6.90

బాధా సప్త నది – కవితా సంకలనం నుంచి