.

ఆకస్మాత్తుగా కలిగిన ఈ సంతోషానికి

ఉబ్బి తబ్బిబ్బవుతూ, గాలికన్నా కుదురు లేకుండా,

ఈ ఆనందకరమయిన విషయం

పంచుకుందామని పరిగెత్తుకుని వచ్చాను.

ఓహ్! ఇంకెవరు?  అదిగో అగాధ నీరవ సమాధిలో…

ఏ మార్పుకీ చిక్కకుండా ఉన్న నీ దగ్గరకే.

ప్రేమ,

చెక్కుచెదరని ప్రేమ అనగానే

నువ్వు మనసులో మెదుల్తావు.

అసలు నిన్నెలా మరిచిపోగలనని?

కానీ

ఒక లిప్తలో వెయ్యోవంతుసేపు

జీవితం లొ నాకు కలిగిన

ఈ తట్టుకొలేని నష్టాన్ని

నేను ఏమరిచేలా ఏ శక్తి పనిచేసిందో మరి?

ఆ ఆలొచన మనసులో కెలకగానే,  

నా మనసుకి నచ్చిన అతి విలువైన సంపద…

నువ్వు …

ఇక లేవని తెలిసిన తర్వాత

ఏ దిక్కూలేక దీనంగా నిలబడ్డప్పుడు

నేనభవించినంత  దుఃఖము,

మళ్ళీ అనుభవించాను. 

వర్తమానం కాని, పుట్టని భవిష్యత్తుగాని

నీ దివ్యమైన ముఖాన్ని నా కళ్లముందు నిలబెట్టలేవు గదా!
.

Desideria …

.

Surprised by joy — impatient as the Wind

I turned to share the transport — O! with whom

But Thee, deep buried in the silent tomb,

That spot which no vicissitude can find?

Love, faithful love, recall’d thee to my mind–

But how could I forget thee? Through what power,

Even for the least division of an hour,

Have I been so beguiled as to be blind

To my most grievous loss? — That thought’s return

Was the worst pang that sorrow ever bore,

Save one, one only, when I stood forlorn,

Knowing my heart’s best treasure was no more;

That neither present time, nor years unborn

Could to my sight that heavenly face restore.

.

William Wordsworth.