ఒంటరి కోతగత్తె … వర్డ్స్ వర్త్
- Image Courtesy: https://s3.amazonaws.com
.
చూడుడామెను, ఒక్కతె… పొలమునందు
ఎదర కనిపించు ఒంటరి మిట్టవాసి,
కోతకోయుచు తనుదానె పాటపాడు,
నిలుడు! లేకున్న మిన్నక సాగిపొండు.
ఒంటరిగ చేను కోయుచు, పనల గట్టు,
ఆమె గీతిక ఆపాతవిషాదభరము,
వినుడు! మార్మ్రోగె లోయ ప్రతిరవముతో.
.
అరబుదేశపు ఇసుక ఎడారులంట,
సేదదీరెడు బాటసారుల విహారములయందు,
వారి శ్రమదోవ ఇంత కమ్మని రవమ్ము,
మచ్చుకొక చకోరమైన వినిపించలేదు
ఇంత తియ్యని స్వరము వినిపించలేదు
కోకిలలుగూడ మును వసంతాగమనవేళ,
దూరతీరాల ద్వీప సమూహమందు,
కడలి సాంద్ర గభీర నీరవమణచుచు.
.
ఎవ్వరైనను చెప్పరే పాట భావ
మది గతించిన బాధల పల్లవియొకొ?
యుధ్ధ గీతికొ? లేకున్న జానపదమొ?
మనకు ఎరుకైన వృత్తమొ?మరల మరల
కలత పెట్టెడు స్మృతి, విషాదమొ, పోగొట్టుకున్న బాధొ?
.
విషయమేదైన, పాటకు ముగింపు
లేనియట్టుల పాడెను పడతి, నేను
జూచితి కొడవలిని నూతగొనుచు
పాటుబడె నామె, పాటను విడువలేదు,
చెవుల చవిగొని, గుండెనిండార త్రావి
కొండ నెక్కితి పాటను తోడుగొనుచు,
గుండెసడిలోన అది ప్రతిధ్వనించె,
గడచినది కాలమెంతయొ, పాట వినిపించి మున్ను
.
వర్డ్స్ వర్త్
The Solitary Reaper
.
Behold her, single in the field,
Yon solitary Highland Lass!
Reaping and singing by herself;
Stop here, or gently pass!
Alone she cuts, and binds the grain,
And sings a melancholy strain;
O listen! for the Vale profound
Is overflowing with the sound.
No Nightingale did ever chaunt
So sweetly to reposing bands
Of Travellers in some shady haunt,
Among Arabian Sands:
No sweeter voice was ever heard
In spring-time from the Cuckoo-bird,
Breaking the silence of the seas
Among the farthest Hebrides.
Will no one tell me what she sings?
Perhaps the plaintive numbers flow
For old, unhappy, far-off things,
And battles long ago:
Or is it some more humble lay,
Familiar matter of to-day?
Some natural sorrow, loss, or pain,
That has been, and may be again!
Whate’er the theme, the Maiden sang
As if her song could have no ending;
I saw her singing at her work,
And o’er the sickle bending;–
I listened till I had my fill;
And, as I mounted up the hill,
The music in my heart I bore,
Long after it was heard no more.
.
William Wordsworth
Butterflies… vimala, Telugu, Indian
.
Whenever I forget dreaming about,
A Butterfly comes and rests on my eyelids with compassion,
And gifts me
With a dream and a smidgen of poetry.
.
When I walk away becoming an ascetic
And a Sufi mendicant at the Vaitarini*,
Leaving behind the Sarangi of Faith and the Flag of moonbeams
A butterfly landing on my fore arm flapping its rainbow-wings
Initiates a dialogue with me
Like a very fast good old friend
.
When I watch idly the coquettish waves on the blue seashore
Or, the voluptuous clouds wafting aloft on the azure sky,
A butterfly courses from nowhere
To spray honey over my lips.
.
When life loses its fragrance,
A band of butterflies
Dwelling on the arbor of Goldflowers,
Descend on my book-of-life
Like multi-hued letters.
.
Whenever the darkness of
Tenuous humanity frightens me,
A tiaraed butterfly settles slowly
And prognoses like a priestess of the Oracle
Flood-lighting my way all through.
.
When I pen a poem on the cheeks of Time,
A butterfly flies down ever so delicately
To settle on my peacock-plume pen
.
I go in search of an island of butterflies.
I was, perhaps, a butterfly myself in my last life.
There’s a chest of butterfly-tattoos on my chest.
Today, I started off searching for those butterflies
Which bestowed wings to my thoughts
And dabbed them with every hue.
.
vimala
Notes:
Vaitarini : Is a river that all souls are supposed to cross to enter the pathway to Heaven
.
సీతాకోక చిలుకలు
.
నేను స్వప్నించటం మరిచిపోయినప్పుడల్లా
నా కళ్లపై దయగా వచ్చి వాలుతుందొక సీతాకోకచిలుక
ఒక కలని, కాసింత కవిత్వాన్ని
కానుకగా ఇచ్చిపోతుంది.
.
విశ్వాసాల సారంగినీ, వెన్నెల జెండానీ,
వైతరణీ నది ఒడ్డునే పోగొట్టుకుని
నేనిక సర్వసంగ పరిత్యాగ సూఫీ బిక్షుకినై
నడిచివెళ్ళేవేళ,
నా ముంజేతిపై వాలిన సీతాకోకచిలుక
ఇంద్రధనుస్సుల రెక్కల్ని అల్లార్చుతూ,
ప్రియాతిప్రియమైన చిరకాల నేస్తం వలె
నాతో సంభాషణ కలుపుతుంది.
.
నీలాల సముద్రం వొడ్డున వగలుపోయే అలల్నీ
వినీలాకాశంలో హొయలు హొయలుగా తేలిపోయే మేఘాల్నీ,
అట్లా నిర్వ్యాపకంగా, మౌనంగా చూస్తున్నప్పుడు
ఎక్కడినుండో వచ్చి నా పెదవులపై
మధువు కుమ్మరించి వెడుతుందో సీతాకోకచిలుక.
.
జీవన సౌరభం నశించినప్పుడల్లా
సంపెంగ పూల పొదలపై వాలిన
సీతాకోకచిలుకల గుంపులు
నా బతుకు పుస్తకంలో రంగు రంగుల
అక్షరాల్లావచ్చి వాలతాయి.
.
అనంత ప్రకృతిలో మనుషుల అల్పత్వపు చీకటి
నన్ను భయపెట్టినప్పుడల్లా
శకునాలు చెప్పే మంత్రగత్తెవలె,
ఒక సీతాకోకచిలుక శిరస్సున వజ్రధారియైవాలి,
దారంతా వెలుగు కిరణాల్ని చల్లిపోతుంది.
.
కాలం చెక్కిలిపై నేను కవిత్వం రాసేటప్పుడు,
నా నెమలి పింఛపు కలంపై ఎక్కడినుంచో
సుతారంగా వచ్చివాలుతుందొక సీతాకోకచిలుక.
.
నేనొక సీతాకోకచిలుకల దీవిని వెతుక్కుంటూ బయలుదేరాను.
గడచిన జన్మలో నేనే ఒక సీతాకోకచిలుకనేమో
నా గుండెపై పదిలంగా సీతాకోక చిలుకల పచ్చబొట్లు.
నాఊహలకి రెక్కల్ని, సకల వర్ణాల్నివొసగిన
సీతాకోక చిలుకల్ని వెతుక్కుంటూ బయలుదేరా నీ వేళ.
.
తెలుగు మూలం: విమల
క్షణికం … కరీన పెరుస్సి పోర్చుగీసు కవి
.
(మిత్రులందరికీ నా బ్లాగు ఒకసంవత్సరంపూర్తిచేసిన సందర్భంగా కృతజ్ఞతలూ, శుభాకాంక్షలూ. ఈ ఏడాదిలో సుమారు వంద దాకా అనువాదాలు అందించగలిగాను. అయితే యూనివర్సిటీ ఆఫ్ హ్యూస్టన్ లో చదువునిమిత్తం వెళ్ళి స్ప్రింగ్ సెమెష్టర్ పూర్తిచేసే వరకూ అనువాదాలురచురించలేకపోయాను. అరోగ్యకారణాలవల్ల వెనకకి తిరిగివచ్చినా, ఆ అనుభవం ఇంకా ప్రేరణనిచ్చింది. ఈ ఏడాదిలో ఎంతమందోమంచి మిత్రుల్ని సంపాదించగలిగేను.అది చాలా సంతృప్తినిస్తుంది. ఈ ఏడాది కూడా అంతర్జాతీయ కవుల అనువాదాలు కొనసాగిస్తాననీ, ఇంతకు ముందులాగే సామాజిక బాధ్యత కొనసాగిస్తూ నా బ్లాగులో కుడిపక్క ఉంచిన Social Vibe పై క్లిక్ చేసి మీరు మీ సహకరాన్ని కొనసాగించవలసిందిగా మనవిచేస్తున్నాను. మీరు ఏవిధమైన అర్థిక సహాయమూ చెయ్యనవసరం లెదు. ఆ కంపెనీలే క్లిక్ చేసిన వారి సంఖ్యను బట్టి ఆర్థికసహాయాన్ని అందిస్తాయి. మరొక్కసారి కృతజ్ఞతలతో…. భవదీయ )
. అశాశ్వతం
.
అది అన్నిసార్లూ వర్తిస్తుందని తెలిసుంటే,
ఎక్కువ సుఖపడిఉందును,
బాధపడుతూ కూర్చునే కంటే
ఎంతో ఆనందించి ఉందును…
ఒక కల ఇంకోలా కలగనేందుకు ఉపయోగించేదేమో
ఏదీ శాశ్వతం కాదనీ,
అన్నీ గడచిపోతాయనీ తెలిసుంటే,
నేను తక్కువ ఏడ్చి,
తగిలినవీ, తగలబోయే గాయాలగురించి పట్టించుకోకుండా,
జీవితానికి ఒదిగి ఉందును.
ఎంత మంచి ఐనా ముగియవలసిందే,
ఇక ప్రతిక్షణం అనుభవిస్తాను,
చెడుకూడా అంతే
అది ప్రపంచం లో కెల్లా భరించలేనంత కష్టం కావొచ్చు…
ఇప్పుడు నాకు అర్థం అయింది…
నా చిన్నప్పటినుండి
అన్నీ మారుతున్నవే…
ఆఖరికి నా జాడకూడా..
.
Transience
.
If I knew it would all work,
would have enjoyed more
And it would save me a dream …
I would have rejoiced more
And let me worry.
If I knew that everything would pass,
I would have cried less
And let life take me …
I would have cared less
With the wounds that would be.
What is good always ends,
And now enjoy every second …
What is bad is also,
It may be the biggest pain in the world
And then I realized:
Everything is transient
Since my birth
Even my wake.
Karina Perussi
వెలితి … వర్డ్స్ వర్త్
.
ఆకస్మాత్తుగా కలిగిన ఈ సంతోషానికి
ఉబ్బి తబ్బిబ్బవుతూ, గాలికన్నా కుదురు లేకుండా,
ఈ ఆనందకరమయిన విషయం
పంచుకుందామని పరిగెత్తుకుని వచ్చాను.
ఓహ్! ఇంకెవరు? అదిగో అగాధ నీరవ సమాధిలో…
ఏ మార్పుకీ చిక్కకుండా ఉన్న నీ దగ్గరకే.
ప్రేమ,
చెక్కుచెదరని ప్రేమ అనగానే
నువ్వు మనసులో మెదుల్తావు.
అసలు నిన్నెలా మరిచిపోగలనని?
కానీ
ఒక లిప్తలో వెయ్యోవంతుసేపు
జీవితం లొ నాకు కలిగిన
ఈ తట్టుకొలేని నష్టాన్ని
నేను ఏమరిచేలా ఏ శక్తి పనిచేసిందో మరి?
ఆ ఆలొచన మనసులో కెలకగానే,
నా మనసుకి నచ్చిన అతి విలువైన సంపద…
నువ్వు …
ఇక లేవని తెలిసిన తర్వాత
ఏ దిక్కూలేక దీనంగా నిలబడ్డప్పుడు
నేనభవించినంత దుఃఖము,
మళ్ళీ అనుభవించాను.
వర్తమానం కాని, పుట్టని భవిష్యత్తుగాని
నీ దివ్యమైన ముఖాన్ని నా కళ్లముందు నిలబెట్టలేవు గదా!
.
Desideria …
.
Surprised by joy — impatient as the Wind
I turned to share the transport — O! with whom
But Thee, deep buried in the silent tomb,
That spot which no vicissitude can find?
Love, faithful love, recall’d thee to my mind–
But how could I forget thee? Through what power,
Even for the least division of an hour,
Have I been so beguiled as to be blind
To my most grievous loss? — That thought’s return
Was the worst pang that sorrow ever bore,
Save one, one only, when I stood forlorn,
Knowing my heart’s best treasure was no more;
That neither present time, nor years unborn
Could to my sight that heavenly face restore.
.
William Wordsworth.
ప్రేమను గ్రహించడం సులువే … ఫెర్నాండో పెసో
.
మాటలు మార్చడం సులువే,
మౌనాన్ని అనువదించడమే కష్టం.
.
పక్క పక్కన నడవడం తేలికే,
కష్టమల్లా అటువంటి తోడు సంపాదించడమే.
.
అతని ముఖం చుంబించడం సులువే,
హృదయానికి చేరువవడమే కష్టం,
.
చెయ్యీ చెయ్యీ కలపడం తేలికే,
కష్టమల్లా ఆ రాపిడిలోని కవోష్ణాన్ని నిలుపు కోవడమే,
.
ప్రేమను గ్రహించడం సులువే,
ఆ వరదని నిగ్రహించడమే కష్టం.
.
ఫెర్నాండో పెసో
.
It Is Easy To Feel The Love.
.
It’s easy to change the words,
Is difficult to interpret the silence!
It’s easy to walk side by side
Difficult is how to find!
It’s easy to kiss his face,
Is difficult to get to the heart!
It’s easy to shake hands,
Is difficult to retain the heat!
It’s easy to feel the love,
Is difficult to contain the torrent!
.
Fernando Pessoa (1888-1935)
Portuguese Poet
తరచు అపవిత్రమయే మాట — షెల్లీ
- Image Courtesy: http://www.google.com/imgres?q=inter-stellar+space
.
తరచు అపవిత్రతతకు గురయే మాటని
నేను మరోసారి అపవిత్రం చేస్తాను…
.
ఎప్పుడూ అబధ్ధమని తృణీకరించే ఒక భావనని
నువ్వు మరోసారి తృణీకరిస్తావు…
.
నిరాశను పోలిన ఒక ఆశను,
వివేకం అణచి ఉంచుతుంది …
.
ఎవరో చూపించే జాలికన్న,
నువ్వుచూపే జాలి ఎంతో ప్రియమైనదవుతుంది …
.
నువ్వు అంగీకరించినా, లేకున్నా,
నేనివ్వగలిగేది పురుషులు “ప్రేమ” అని పిలిచేదాన్ని కాదు…
మనసును మహోన్నతం చేసేదీ,
భగవంతుడుకూడా నిరాదరించలేని
ఒక దివ్య ఆరాధనని
.
అది
చుక్కలని అపేక్షించే చిమ్మట కాంక్ష లాంటిది…
రేపటి వెలుగుకై రాత్రి పడే ఆరాటం వంటిది…
మన విషాద వలయాలకి ఆవల
ఎక్కడో దూరంగా ఉండే ఒకానొక వస్తువుకై
ఆత్మార్పణ.
.
English original:
“One word is too often profaned“
PB Shelly
.
One word is too often profaned
For me to profane it,
One feeling too falsely disdain’d
For thee to disdain it.
One hope is too like despair
For prudence to smoother,
And pity from thee more dear
Than that from another.
I can give not what men call love;
But wilt thou accept or not
The worship the heart lifts above
And the Heavens reject not;
The desire of the moth for the star,
Of the night for the morrow,
The devotion to something afar
From the sphere of our sorrow?
ల్యూసీ గ్రే … విలియం వర్డ్స్ వర్త్
(గమనిక: ఈ కవిత 1799లో ప్రచురింపబడి, ఆంగ్ల సాహిత్యాన్నేగాక విశ్వసాహిత్యాన్ని కూడా ఒక మలుపు తిప్పిన “లిరికల్ బాలెడ్స్” లోని ఒక ప్రముఖ కవిత. ప్రజల భాషలో ప్రజలదగ్గరికి కవిత్వీకరించకుండా కవిత్వాన్ని తీసుకురావాలనే వర్డ్స్ వర్త్, కాలరిడ్జ్ ల తీర్మానానికి కట్టుబడి వ్రాసినది.)
.
తరచు నేను ల్యూసీ గురించి వినడమే కాదు
ఆడవి బాట పట్టినప్పుడు
తూరుపు తెలవారే వేళకి
ఒకోసారి ఒంటరిగా నాకు తారసపడేది కూడా.
.
పాపం! స్నేహితులూ, సావసగాళ్ళూ తెలీదు ల్యూసీకి
శృంగధార నానుకుని పెచ్చెరువు వంపులో ఉండేది
మనిషి రూపంలో మనమధ్య మసిలిన
తొణికిన అమృతపు తునక ల్యూసీ.
.
గంతులేసే జింకపిల్ల మీకు కనపడొచ్చునేమో,
పచ్చిక బయళ్ళలో మీరు చెవులపిల్లిని పసిగట్టగలరేమో
చక్కదనాల చుక్కలాంటి ల్యూచీ ముఖం
ఇక మీకు కనిపించమన్నా కనిపించదు.
.
ఈ రాత్రి తుఫాను భీకరంగా ఉంటుందిట
నువ్వు పట్నం వెళ్ళాలే, అమ్మలూ
లాంతరు తీసుకునిపో, దారికనిపించటానికి
అమ్మకి వర్షంలో తోడుగా ఉందువుగాని, వెళ్ళిరా!
.
అలాగే వెళ్తాను, నాన్నా! నాకూ సరదాగా ఉంది.
కానీ ఏదీ ఇప్పుడే మధ్యాహ్నం అయింది.
చర్చి గంట ఇందాకే రెండు గంటలు కొట్టింది
అదిగో చందమామ ఇంకా పాలిపోయే ఉన్నాడు
.
అనగానే వాళ్ళనాన్న ఇనపచువ్వ తీసుకుని
చలిమంటలో కాలుతున్న చితుకుల కట్టు విడదీసాడు
తనపని తను చేసుకుంటున్నాడు…
ల్యూసీ చేతిలోకి లాంతరు తీసుకుంది
.
ఆడవి దుప్పి అంత వేగంగా పరిగెత్తలేదు.
తుళ్ళుతూ, గెంతుతూ, నేలరాలుతున్న మంచుపొడిని
నలుపక్కలా విరజిమ్ముతూ నడుస్తుంటే
అది పొగమంచులా ఎగయడం ప్రారంభించింది.
.
తుఫాను అనుకున్న దానికంటే ముందే వచ్చేసింది.
ఆమె ఎక్కనూ దిగనూ, కలతిరుగుతూనే ఉంది
మిట్టలూ గుట్టలూ ఎన్ని ఎక్కిందో తెలీదు, అయినా,
పాపం! పట్నం మాత్రం చేరలేకపోయింది
.
ఆ అభాగ్య తల్లిదండ్రులు రాత్రంతా
అరుస్తూ కేకలెడుతూ అన్ని దిక్కులూ గాలిస్తూనే ఉన్నారు
పిసరంత చప్పుడు గాని, చిన్న వెలుగు రేకగాని దొరికితే ఒట్టు,
దాన్ని ఆసరాచేసుకునైనా వెదుకుదామనుకుంటే!
.
తెల్లారే వేళకి వాళ్ళో కొండమీదకి చేరారు
క్రింద కనుచూపుమెర పెచ్చెరువు కనిపిస్తూ.
వాళ్ళింటికి ఫర్లాంగు దూరంలో
వాళ్లకో కర్ర వంతెన కనిపించింది.
.
కన్నీరు మున్నీరవుతూ ఇంటిబాట పట్టేరు
మనమిక స్వర్గం లోనే మళ్ళీ కలుసుకునేదని బావురుమంటూ
… అంతలోనే అమ్మకి ఆనవాళ్ళు కనిపించాయి
ల్యూసీ అడుగులజాడలు పేరుకున్న మంచులో
.
అంత ఎత్తైన కొండ కొన నుండి కిందదాకా
ఆ చిన్ని పాదాల గురుతులు వాళ్ళు అనుసరిస్తూ వెళ్ళేరు
వాలిన సీమచింత కంచె లోంచీ
పొడవాటి రాతిగోడ పక్కనించీ.
.
వాటిని దాటి వారొక ఆరుబయలు చేరారు
అడుగుజాడ లేమాత్రం చెక్కు చెదరలేదు
కనిపిస్తున్నై, స్పష్టంగా, ఒక్కటీ తప్పిపోకుండా
చివరికి ఎలగైతేనేం కర్రవంతెన చేరుకున్నారు
.
ఒక అడుగు వెనక ఒకటిగా
మంచుకురిసిన గట్టువెంబడి నడిచేరు
ఆడుగులో అడుగేసుకుంటూ, కర్ర వంతెన మధ్యదాకా.
అంతే! దానితో సరి. తర్వాత మరి అడుగుల జాడ లేదు!
.
కానీ, ఈ రోజుకీ కొందరంటుంటారు
ల్యూసీ ఎక్కడో క్షేమంగా జీవించే ఉందనీ
ఒంటరిగా ఎవరైనా అడివంట నడుస్తుంటే
అందమైన ల్యూసీ ముఖమొకోసారి కనిపిస్తుందనీ
.
గతుకులనీ, రాచబాటనీ తేడా లేదామెకు
వెనక్కితిరిగి చూడదు. గెంతుకుకుంటూనే పోతుంది.
ఏకాంతంగా పాడుకునే ఆమెపాట
గాలి ఉసురుల్లో కలిసి వినిపిస్తుంది
.
William Wordsworth. 1799.
.
Lucy Gray
.
Oft I had heard of Lucy Gray
And, when I crossed the wild
I chanced to see at break of day
The solitary child.
.
No mate , no comrade Lucy knew;
She dwelt on a wide moor,
—The sweetest thing that ever grew
Beside a human door!
.
You yet may spy the fawn at play,
The hare upon the green;
But the sweet face of Lucy Gray
Will never more be seen.
.
‘To-night will be a stormy night—
You to the town must go:
And take a lantern, Child, to light
Your mother through the snow.’
.
‘that, father! will I gladly do;
‘Tis scarcely afternoon—
The minister-clock has just struck two,
And yonder is the moon!’
.
At this his Father raised his hook,
And snapped a faggot-band;
He plied his work; —and Lucy took
The lantern in her hand.
.
Not blither is the mountain roe;
With many a wanton stroke
Her feet disperse the powdery snow,
That rises up like a powdery smoke.
.
The storm came on before its time:
She wandered up and down:
And many a hill did Lucy climb;
But never reached the town.
.
The wretched parents all that night
went shouting far and wide;
But there was neither sound nor sight
To serve them for a guide.
.
At day break on a hill they stood
That overlooked the moor;
And thence they saw the bridge of wood,
A furlong from their door.
.
They wept — and, turning homeward, cried,
‘In heaven we shall meet!’
—When in the snow the mother spied
The print of Lucy’s feet.
.
Then downwards from the steep hill’s edge
They tracked the footmarks small;
And through the broken hawthorn hedge,
And by the long stone wall;
.
And then an open field they crossed:
The marks were still the same;
They tracked them on, nor ever lost;
And to the bridge they came.
.
They followed from the snowy bank
Those footmarks one by one,
Into the middle of the plank;
And further there were none.
.
—Yet some maintain that to this day
She is a living child;
That you may see sweet Lucy Gray
Upon the lonesome wild.
.
O’ver rough and smooth she trips along,
And never looks behind;
And sings a solitary song
That whistles in the wind.
.
William Wordsworth. 1799.
A Rainbow — Aduri Satyavathi Devi
Courtesy: Parimi Jyothi
.
He is a magician of smiles.
Smiles so intoxicatingly sweet
As if he were an essence of
Aurum and Moonshine
Milk and China Rose
Honey and Grape juice…
.
He turns all people at home
around him in merry-go-round.
Waving the magic-wand of childy jargon
He rains fragrances of pleasures in spells
Giving a touch of music to his words
Arrests our attention making us his audience.
.
He is another creator of many exotic things
A Viswamitra• born into our family.
Whenever he thinks it meet
He creates a ravishing Heaven on a rainbow
And presents it to our hands,
Blossoms as joy himself.
He is a walking nursery now.
A chirping on flight.
Around that two-year-old boy
All of us run around
Like a bevy of herds and milkmaids of Repalle••
.
• Viwamitra is famed to have created a second world matching everything created by Brahma, the God of creation as per Hindu Mythology.
•• Repalle is the place where Lord Krishna was brought up as a child.
.
హరివిల్లు
.
వాడొక నవ్వుల మాంత్రికుడు
వెన్నెలా బంగారమూ
పాలూ మందారమూ
తేనే ద్రాక్షా రసం చేసినట్టు
మధురసంగా నవ్వుతాడు
అందర్నీ వాడిచుట్టూ
రంగుల రాట్నంలా తిప్పుకుంటాడు
మాటల మంత్రదండాన్ని తిప్పి
సంతోషాల సుగంధాల్ని
జల్లులు జల్లులుగా కురిపిస్తాడు
మాటలకి సంగీతం నేర్పుతాడు
మమ్మల్ని శ్రోతల్నిచేసి కట్టేసుకుంటాడు
వాడొక బహువింతల సృష్టికర్త
మా యింట్లోవెలసిన విశ్వామిత్ర
అవసరం అనుకున్నప్పుడల్లా
అందాల స్వర్గాన్ని హరివిల్లుమీద పెట్టి
అరచేతికందిస్తాడు
ఆనందమై విరబూస్తాడు
వాడిప్పుడు నడుస్తున్న పూలతోట
కిలకిలరాగాలతో పరిగెత్తే పక్షిపాట
ఆ రెండేళ్ళబాలుడిచుట్టూ మేమంతా
రేపల్లె గోపగోపీ బృందంలా తిరుగుతున్నాం.
.
ఆదూరి సత్యవతీ దేవి
“వేయి రంగుల వెలుగురాగం ” కవితా సంకలనం నుండి
.
Oh This, afterall!… Aduri Satyavathi Devi
- Image Courtesy: http://t1.gstatic.com
అనువాదలహరి 
