రాస లీల (The King Amuses Himself) Victor Hugo నాటకానికి స్వేఛ్చానువాదం పంచమాంకం 2 వ భాగం
పంచమాంకం దృశ్యం 2
త్రిభుల- సుల్తాన్
సుల్తాన్: చాలా బరువుగా ఉంది. ఏదీ? ఒక చెయ్యి వెయ్యి! ఇందులోనే నీ మనిషి చచ్చిపడి ఉన్నాడు.
త్రి: అతని ముఖాన్నొకసారి చూస్తాను. ఏదీ? ఒకసారి దీపం తీసుకురా!
సు: అయ్య బాబోయ్! లాభం లేదు.
త్రి: ఏమిటీ? హత్య చెయ్యగలవు గాని, హతుడి ముఖమ్మీద మృత్యువును చూడడానికి భయమా?
సు: నేను భయపడేది అందుకు కాదు. రాత్రి పహరా కాసే వాళ్ళకు. నేను మాత్రం దీపం ఇయ్యను. అయినా, నా పని పూర్తయిపోయింది. నా డబ్బులు నాకిచ్చెయ్!
(త్రిభుల అతనికి నాణేలు ఇచ్చి, శవాన్ని పరిశీలించడానికి సమాయత్తమవుతుంటాడు సంచిని చేతితో తడుముతూ)
త్రి: ఇది శవమే! సందేహం లేదు. (తనలో) చివరకు ద్వేషానికి కూడా దాని సంతోషసమయాలు దానికుంటాయేమో!
సు: నది ఒడ్డుదాకా నేను సాయం చెయ్యనా?
త్రి: అక్కరలేదు. నేనొక్కడినీ చూసుకోగలను.
సు: మరేం లేదు. మరో రెండు చేతులేస్తే పని సుళువవుతుందని! అంతే!
త్రి: ఇది నాకు చాలా ప్రాణప్రదమైన వస్తువు. అందుకని నాకు తేలికగానే అనిపిస్తుంది.
సు: సరే! మీ ఇష్టం. కానీ, దీన్ని ఇక్కడనుండి నదిలోకి విసిరెయ్యొద్దు! ఇక్కడలోతు తక్కువ. (గోడకు దూరంగా ఇంకొక జాగా చూపిస్తూ) అక్కడ ప్రవాహం చాలా లోతుగా, జోరుగా ఉంటుంది. ఊఁ! ఊఁ! తొందరగా కానీ! గుడ్ నైట్!
అనువాదలహరి 
స్పందించండి