రాస లీల (The King Amuses Himself ) — Victor Hugo నాటకానికి స్వేఛ్చానువాదం ప్రథమాంకం 3 వ భాగం
ప్రథమాంకం దృశ్యం 3
(ముందుగా గద్దే, పార్థివన్, విస్సు, మరువీచి ప్రవేశిస్తారు. తర్వాత నెమ్మదిగా పెన్న, కాశ్యప ప్రవేసిస్తారు. ఒకరికొకరు అభివాదం చేసుకుంటారు)
పెన్న: ఉదాత్త మిత్రవర్యులారా!మీకొక కొత్త విషయం చెప్పబోతున్నాను. లేదు. ముందుగా మీ మేధాశక్తికి పరీక్ష. మీకొక చిక్కు ప్రశ్న. మీరే ఊహించండి. అనూహ్యమూ, అద్భుతమూ, ఐన ఒక ప్రేమ కథ. తల్చుకుంటే నవ్వొస్తుంది. జరగడానికి అవకాశంలేనిది….
గద్దే: ( కుతూహలం ఆపుకోలేక) ఏమిటది?
మరువీచి: తమకేమి కావాలో?
పెన్న: మరువీచీ! నే చెబుతున్నా విను. నిన్నుపోలిన పరమ మూర్ఖుడు ఇంకొకడు ఉండడు.
మరు: పరమ మూర్ఖుడనా? నాగురించి నేనెప్పుడూ అంతకంటే భిన్నంగా ఊహించటంలేదే!
పెన్న: కాకపోతే మరేమిటి? నీ సరికొత్త కవితలో త్రిభుల గురించి ఏమని రాసావు? హేళనకు ఎంపిక చేసిన ఏకైక వ్యక్తి– అతణ్ణి “మూడుపదుల వయసులో- సంజవెలుగును బోలిన సంసార వంతుడ”ని చెప్పలేదూ? అతడు కాదు. నువ్వే మూర్ఖుడివి.
మరు: నీతో నేను భేటీ వేసుకుంటే, మరుడు నన్నేమరు గాక!
పెన్న: ఓ గద్దే! విను. పార్థివన్ గారూ, మీరు కూడా. మిమ్మల్ని ఊహించమని ప్రార్థిస్తున్నాను. త్రిభులకు ఏదో ఒక వింత సంఘటన జరిగింది. అది ఏమిటి?
పా: అతని గూనిగాని పోయిందా?
కాశ్యప: కొంపదీసి ఈ నగరానికి అతణ్ణి పోలీసు కమిషనర్ గా వెయ్యలేదు కద!
మరు: ఒకవేళ తనే వండి ప్రభువులకు వడ్డించాడేమో!
పెన్న: (నవ్వుతూ) అంతకంటే నవ్వు తెప్పించేది. అతనికి … ఒక… (నవ్వుతో వగరుస్తూ) మీరు ఊహించలేరు. అసలు నమ్మశక్యం కానిది.
పా: అతనిప్పుడున్న దానికంటే అనాకారి, కురూపిగా మారిపోయాడేమో!
మరు: దాహంతో పిడచగట్టుకుపోయే అతని జేబు ఇప్పుడు బంగారు నాణేలతో గాని నిండిపోలేదు కద!
కాశ్య: కేకులు చెయ్యడానికి పంపలేదుకద!
మరు: స్వర్గంలో దేవుని సేవకు నియమించలేదు గద!
గద్దే: బహుశా ఏదైనా ప్రాణి ….
పెన్న: లాభం లేదు. మీరు లక్ష్యాన్ని ఛేదించలేరు. ఒక బఫ్ఫూన్… త్రిభుల …కురూపి… అనాగరికుడు… వాడికి… వాడికి… ఏమిటి ఉందో ఊహించండి… అమానుషం! ఊహించండి!
మరు: వాడి గూని…
పెన్న: అబ్బే! ఇక లాభంలేదు. వినండి… వాడికున్నది…. ఒక … ప్రియురాలు…
(అందరూ పగలబడి నవ్వుతారు)
మరు: సంస్థానాధీసుల తెలివి— లక్ష్యాన్ని దాటిమరీ దూసుకుపోతోంది.
గద్దే: ఇది చాలా చచ్చు జోకు.
పెన్న: హాస్యం కాదు. నిజంగానే. నామీద ప్రమాణం చేసి మరీ చెబుతున్నాను. కావాలంటే మిమ్మల్నందర్నీ అతని ప్రియురాలి ఇంటిద్వారం వరకు తీసుకు వెళ్ళగలను. ప్రతి రోజూ– నల్లటి ముసుగులో– వాతావరణం ప్రశాంతంగా ఉన్నప్పుడు– ఆకలిగొన్న కవిలా – ప్రవేసిస్తాడు. నాకైనా ఒక రోజు చాలా కాకతాళీయంగా- కాశ్యప ఇంటిముందు బెదురు చూపులు చూస్తూ కనిపించాడు. ఇక ఈ విషయాన్ని మీలోనే దాచుకొండి. వాడి పని పట్టడానికి నా దగ్గర ఒక పథకం ఉంది.
మరు: అయితే ఒక చిన్న గీతిక…
త్రిభుల ఇక మన్మధుడిగా మారిపోయాడు
కాని, ఫర్వాలేదు. నాకింకా ధైర్యంగానే ఉంది.
ఇక ఏ శత్రు రాజు దేశం మీదకి దండెత్తినా
ఆయుధాలు దేనికి? త్రిభులప్రేయసి ముఖం చాలదూ
వాళ్ళు తోకముడిచి పారడానికి?
(అందరూ నవ్వుతారు. ఇంతలో విస్సు ముందుకి వస్తాడు. పెన్న తన పెదాలపై వేలుంచి నిశ్శబ్దం సూచిస్తాడు.)
పెన్న: దొరలందరికీ విన్నపం. నిశ్శ బ్దం పాటించండి.
పార్థి: ఏదో ప్రేమలో పడ్డ వ్యక్తిలా – ప్రభువులు ఎందుకు రోజూ రాత్రిపూట ఒంటరిగా సంచారం చేస్తుంటారు?
పెన్న: (విస్సు నుద్దేశిస్తూ) ఆ విషయం విస్సు మనకి విశ్దం చేస్తారు.
విస్సు: నిలకడలేని అతని మనసు- ఇపుడు ఎవరూ గుర్తించలేని విధంగా
ఆహార్యం మార్చుకుని తిరగాలని- మారువేషాలవైపు మరలింది.
ఒకవేల చీకటి ముదిరి- గవాక్షాన్ని ద్వారంగా భ్రమపడితే?
అయినా — పెళ్ళికాని వాడిని– అది నాకు సంబంధించని విషయం.
కాశ్య: ఇక ఎవరికైనా – పెళ్ళాం లేదు- చెల్లీ లేదు- పిల్లా లేదు-
రాజుగారు అనుభవించాలనుకుంటే- సుఖాన్నిఇతరులనుండి దోచుకుంటారు
అతని సుఖంకోసం- ఇవతలి వాళ్ళు వెతలపాలవుతారు.
ఆ నవ్వే నోటిలో ఉన్నవి- దంతాలు కాదు- సూటిగా నాటుకునే కోరలు
విస్సు: (పెన్న, మరువీచిలతో) అతను రాజుగారి పేరు చెబితే చాలు- ఊగిపోతాడు.
పెన్న: (తనలో) అతని సొగసులాడి భార్యకు మాత్రం – ఇంత పిసరు భయం లేదు.
మరు: (తనలో) అదే కదా- అతన్ని భయానికి గురిచేసే విషయం.
గద్దే: (ప్రకాశంగా) మీరు పొరపడ్డారు కాశ్యప! రాజుగారిని చలాకీగా హుషారు ఉంచవలసిన బాధ్యతా, ఉదాత్తుడిగా తీర్చిదిద్దవలసిన బాధ్యతా- రాజపరివారానిదే!
పెన్న: సత్యం! విషాదంలో మునిగిపోయిన ప్రభువూ, తోకముడిచిన వసంతం, లేదా- శోక శైశిరం ఒకటేనని నా అభిప్రాయం.
(వీరు ఇలా మాట్లాడుకుంటుండగా దృశ్యం మారుతుంది. )
(సశేషం)
దీన్ని మెచ్చుకోండి:
మెచ్చుకోండి వస్తోంది…
అనువాదలహరి 
స్పందించండి